Tímarit lögfræðinga - 01.10.1954, Blaðsíða 13

Undanþágur þessar, að því er samkomur varðar, verða
þó í framkvæmd mjög takmarkaðar, þar sem það er nú
orðið mjög fátítt og heyrir til undantekninga, að upplesar-
ar eða hljóðfæraleikarar taki ekki fulla greiðslu og enn
fremur vegna þess, að á þeim skemmtunum, sem nokkuð
kveður að, er höfð (félagsbundin eða föst) hljómsveit.
Fram til 7. sept. 1947 var höfundavernd íslenzkra laga
takmörkuð þannig, að hún tók aðeins til verka Islendinga
og ritsmíða útlendinga, ef forlagsmaður þeirra var ís-
lenzkur. Með aðild Islands að Bernarsáttmálanum öðlast
erlendir höfundar vernd hér á landi um þau verk sín, er
sáttmáli þessi nær til.
Verður nú rakið hvaða höfundar njóta verndar Bernar-
sáttmálans og 1 því sambandi sérstaklega bent á, að vernd
sáttmálans er ekki bundin við þegna sambandsríkjanna
eingöngu.
I 4. gr. 1. mgr. núverandi Bernarsáttmála (Rómar-
Conventionarinnar) segir svo (hér er byggt á hinni ensku
gerð sáttmálans, en hún er jafn rétthá hinni frönsku. I
hinni íslenzku þýðingu sáttmálans, sem prentuð er sem
fylgiskjal með auglýsingu um inngöngu Islands í Bernar-
sambandið, nr. 110 frá 1947, er grein þessi ranglega þýdd.
Þar er heilli setningu algerlega sleppt úr, en í setningu
þessari felst einmitt eitt grundvallarskilyrðið fyrir vernd
útgefinna verka skv. sáttmálanuml Gefur þetta bendingu
um, að ekki muni vanþörf á að endurskoða þýðinguna og
bera gaumgæfilega saman við frumtextann) :
„Authors, who are nationals of any of the countries of
the Union, shall enjoy in cóuntries other than the countries
of the origin of the work, whether unpublished or first
published in a country of the union, the rights which the
respective laws do now or may hereafter grant to natives,
as well as the rights specially granted by the present
convention".
Samkvæmt þessu njóta þeir höfundar, sem eru þegnar
(nationals) einhvers Bernarsambandslands í öðrum Bern-
arsambandslöndum sömu verndar um óútgefin verk sín
139