Tímarit lögfræðinga - 01.10.1954, Blaðsíða 25

að liitt iajóna láti sér síður annt um velferð barnsins né
heldur, að það sé á nokkurn hátt ólíklegra til þess að
ti'yggja því sómasamlegt uppeldi.
Faðir óskilgetins barns, sem búið hefur með bárnsmóð-
ur sinni og látið sér annt um barnið, getur ekki spornað
við því, að móðirin samþykki ættleiðingu þess upp á sitt
eindæmi.
Þegar svona stendur á, sýnist engin sanngirni vera í því
að leyfa öðru foreldri einungis að ákveða svo þýðingar-
mikla ráðstöfun, sem ættleiðing er og rétt er að hafa í
huga, að í reyndinni munu þau tilvik vera miklu fleiri,
að einungis þurfi að leita samþykki annars foreldris, því
að oftast mun barn, sem ættleitt er, annaðhvort vera óskil-
getið eða afkvæmi foreldra, sem slitið hafa samvistir.
A6 vísu gerir 2. mgr. 6. gr. laganna ráð fyrir, að leita
skuli umsagnar þess foreldris, sem eigi þarf að samþykkja
ættleiðinguna, áður en ákvörðun er tekin, en stjórnvald
það, sem ættleiðingarleyfið veitir, sýnist geta metið það
að vild sinni, hvort tekið er meira eða minna tillit til
þeirrar umsagnar.
Lögin verður væntanlega að skýra svo, að jafnvel það
hjóna, sem foreldravald hefur eftir skilnað að borði og
sæng, geti ákveðið ættleiðingu, enda þótt ættleiðingarleyfi
yrði tæplega veitt í því falli gegn mómælum hins.
Svo er að sjá, sem fyrirkomulag það, sem nú er á greiðslu
fjölskyldubóta skv. lögum um almannatryggingar eigi
nokkurn þátt í hinum ört vaxandi fjölda ættleiðinga.
Fjölskyldubætur eru nú greiddar með öðru barni í
hverri fiölskyldu og verða því meiri sem börnin verða
fleiri, sbr. 1. mgr. 11. gr. 1. nr. 38/1953, sbr. og 30. gr. 1. nr.
50/1946.
Skv. 31. gr. 1. nr. 50/1946 um almannatryggingar er
með fjölskyldu átt við foreldra og börn þeirra yngri en
16 ára, þar með talin stjúpbörn og kjörbörn. 1 þessu sam-
151