Tímarit lögfræðinga - 01.10.1954, Blaðsíða 43

Fébótaúbyrgð á Wcamstjóni.
Hinn 12. júní 1949 var sjómannagleði í þorpi einu. Um
nóttina urðu stimpingar við inngöngudyr samkomuhúss-
ins og brotnuðu rúður í hurð. Starfsstúlka samkomuhúss-
ins E. hlaut meiðsl af rúðubrotunum úr hurðinni. Krafði
hún þá M. og Þ. um bætur.
Sannað var, að þeir M. og Þ. höfðu báðir brotið rúður í
hurð þarna í umrætt sinn, en ósannað var, frá hvoru rúðu-
brotinu stafaði glerbrot það, er skaddaði E. Þeir M. og Þ.
voru taldir bera in solidum ábyrgð á tjóni því, er E. varð
fyrir í umrætt sinn af glerbrotunum.
Dómur B.Þ.R. 18/3 1953.)
Fébótaábyrgó vinnuveitanda. — MeSsök.
Um vorið 1946 lét A. reisa vinnupalla á S—firði. Voru
pallar þessir um 10 m. háir. Verkstjóri A. réði gerð pall-
anna, en ekki var gerður uppdráttur að gerð þeirra. Meðal
þeirra, er að pallasmíðinni uiinu, var H., sem var tré-
smiður að iðn og var hann sá eini, er að smíðinni vann,
sem hafði slíka þekkingu. 1 pallana var meðal annars not-
aður borðviður, er áður hafði verið notaður í steypumót.
Hinn 19. júní 1946 brotnaði þverslá ein, er H. stóð á, og
féll hann og annar maður til jarðar og hlutu stórmeiðsl.
1 Ijós kom, að umrædd þversiá brotnaði um kvist einn, sem
í henni var.
H. krafði nú A. um skaðabætur.
Talið var, að pallar þessir hefðu verið mjög veikbyggðir,
en þverslá sú, er brotnaði, hefði átt að þola þunga manna
þeirra, sem á henni stóðu, ef hún hefði verið ógölluð. Þar
sem notaður var í pallinn viður, er áður hafði verið not-
aður, bar forráðamönnum A. að gæta þess sérstaklega
vel, að aðeins ógallaður viður væri notaður. Þessa virðist
ekki hafa verið gætt og var A. því talinn bera fébóta-
ábyrgð á tjóni því, er af hlauzt. Þar var talið ósannað, að
H. hefði haft verkstjórn á hendi við byggingu pallanna,
en þar sem hann væri eini trésmiðurinn þarna, bar honum
169