Tímarit lögfræðinga - 01.10.1954, Blaðsíða 46

Var talið, að A. hefði öðlazt einkarétt til að nota nafnið
H. á fiskverzlun sinni og öðrum aðiljum óheimilt að nota
það á samskonar fyrirtæki. Samkvæmt þessu var S. skyld-
aður til að afmá þetta nafn úr firmaskránni.
(Dómur S.- og Vd. R. 12/1 1953.)
Réttur löc/manns til málflutningsþóknunar.
Að beiðni F. krafðist lögmaðurinn M. útburðar á manni
einum úr íbúð þeirri, er hann bjó í. Var útburðarkröfunni
hrundið bæði af fógetadómi og hæstarétti, þar sem kröfum
var eingöngu beint að leigutaka, en ekki jafnframt að hús-
eiganda. Að fengnum þessum málalokum var enn krafizt
útburðar, en þeirri kröfu var nú hrundið á þeim forsend-
um að réttur F. til íbúðarinnar væri niður fallinn.
M. krafði síðan F. um greiðslu þóknunar fyrir flutning
beggja þessara mála.
M. var talinn eiga sök á göllum þeim, sem var á fyrra
úburðarmálinu og þvi eigi eiga rétt til þóknunar fyrir
flutning þess. Hins vegar var hann talinn eiga rétt á hæfi-
legri þóknun fyrir flutning síðara málsins og til endur-
greiðslu alls útlagðs kostnaðar.
Dómur B.Þ.R. 14/2 1953.)
Réttur til innheimtulauna.
I-Iinn 8. des. 1951 varð G. fyrir meiðslum af völdum bif-
reiðar eign H., en sú bifreið var dregin af bifreið eign
K. Báðar bifreiðarnar voru vátryggðar hjá S. Forráða-
maður S. tjáði G. í símtali, að S. myndi greiða honum full-
ar bætur vegna slyss þessa og óskaði eftir því, að G. kæmi
á skrifstofu S. til að ræða bótafjárhæðina. Nokkru síðar
ritaði lögmaður G. bréf til S., þar sem bótafjárhæðin var
tilgreind og ennfremur krafizt innheimtulauna. S. svaraði
ekki bréfi þessu, en lagði sjálfa bótafjárhæðina í banka
á nafn G.
G. krafði þá H. og K. um greiðslu innheimtulaunanna.
172