Tímarit lögfræðinga - 01.04.1956, Blaðsíða 21

um, og það af því, að á Grænlandi vai' ekki hægt að gera
nokkra gilda sátt nema að íslenzkum lögum.
Frá Grænlandi gilda hér eklci aðeins sættir um víg várra
landa (Islendinga og Grænlendinga), heldur og sættir
um allar vígsakir, hverrar þjcðar, sem hinn vegni var,
aðeins ef aðilar voru réttir. 1 sátt, gerðri á Grænlandi,
þarf heldur ekki að undirskilja það, að hún gildi einnig á
Islandi, því enga sátt er hægt að gera á Grænlandi án
þess, að hún hafi einnig gildi á Islandi (sbr. kap. 374).
Allir, sem um þetta mál hafa ritað, hafa verið sammála
um það, að fyrirmælin í kap. 373 og 374 hafi gilt gagnhliða
á Islandi og Grænlandi. Björn M. Olsen ]), sem var ekki
lögfræðingur, áleit, að kap. 373 og 374 væri sáttmáli
milli Islands og Grænlands, svarandi til millilandasáttmála
nú um afhending glæpamanna. Knud Berlin1 2), sem enga
þekkingu hafði á hinu forngermanska réttarkerfi, lítur
á kaflana sem tilsvarandi sáttmálum nútímarikja um gagn-
hliða framkvæmda dóma. Hvorugur færir rök fyrir sínu
máli.
Skoðanir Berlins og Ölsens falla saman í því, að kapí-
tularnir séu sáttmáli. Samlíking þeirra til nútímans er
þar á móti ólík. Afhending glæpamanna er gagnhliða
greiði, sem gera má án sáttmála, og gerir ekkert inn-
grip í fullveldisréttindi þjóðfélagsins. En framkvæmd er-
lendra dóma er inngrip í fullveldisréttindi þess lands, þar
sem dómarnir eru framkvæmdir. Framkvæmd erlendra
dóma getur því ekki átt sér stað, og hefur aldrei átt sér
stað án þess, að samningur hafi verið gerður um það, og
að yfirvöld þess lands, þar sem dómurinn á að framkvæm-
ast, hafi tekið hann gildan.
1 kap. 373 og 374 felst ekki önnur gagnkvæmni en al-
mennt finnst í öllum forngermönskum lögum innanlands,
1) Skírnir, 84. árg., bls. 218.
2) Sjá Tidsskrift for Retsvidenskab, 1930, bls. 282 frh.
83