Tímarit lögfræðinga - 01.04.1956, Qupperneq 25

og sama þjóðfélagssvæði og í valdaskipulagi einna og sömu
landsyfirráða. Þess vegna er flutningur seks manns milli
Islands og Grænlands ekki ferjun, heldur björg. En ekki
þekkist samt, að sekum manni hafi nokkru sinni verið
ráðin þau bjargráð, að koma sér frá Grænlandi til Is-
lands eða frá Islandi til Grænlands. En milli Islands og
Krosseyja mátti fara á báti síðsumars eða að haustin, enda
þess dæmin, að þessi sjóleið var farin á sexæringum.
Þeir menn, sem sektaðir voru í fornöld, voru sjaldnast
glæpamenn af því tagi, sem glæpamenn eru nú. En um
leið og þeir voru gerðir sekir skógarmenn óalandi og ó-
ferjandi, áttu þeir þann kost einan, að reyna að bjarga
lífi sínu sem glæpamenn, við rán og stuld, illvirki og mann-
dráp. Það var þung plága fyrir hvert þjóðfélag, að verða
að búa undir þessum verkum skógarmanna, unz þeir urðu
úti eða voru vegnir. Engin fullvalda þjóð vildi í fornöld
auka á þessi vandræði sín með því að láta sektir í öðru
landi gilda hjá sér. Slíkt gat aðeins orðið, er eitt land
gekk í lög annars og gerðist hluti í því þjóðfélagi. Það er
sú þjóðfélagsnauðsyn, að sektir gildi eins vítt og lögin
ganga og yfirráðin ná, sem skipar þessu svo milli Is-
lands og Grænlands.
I forgermönskum þjóðfélögum giltu erlendir dómar
hvergi nema innan þess þjóðfélags, þar sem þeir voru
dæmdir. Gegn þessu gagnar það ekki að benda á það,
að fyrir lögtöku Landslaga Magnúsar lagabætis hafi á
13. öld dómar úr hinum ýmsu norsku þinglögum gilt gagn-
Idiða um allan Noreg, því þótt lögþing þessara laga væru
enn löggefandi, hafði fyrir löngu verið stofnað yfir þessum
lögum öllum yfirþjóðfélagið Noregur, land konungsins, og
fullveldið og utaniandsmál laganna allra voru komin í hend-
Ur þess. Og það er valdskipulag þess yfirráðaréttar, vald-
skipulag Noregs, sem skipar þessu svo um allan Noreg. I
forngermanskri tíð er það heldur ekki nauðsynlegt, að lögin
séu öll eins, til til þess að dómar gildi gagnhliða. Lög hjá-
lendu gátu verið afbrigiðileg frá lögum höfuðlandsin (göm-
87