Tímarit lögfræðinga - 01.11.1980, Qupperneq 25

ins eru síðan tíundaðar undantekningarnar frá þessari almennu reglu,
samtals í 10 liðum, og auk þess er heimilt að undanþiggja frekar ýmis
skjöl.
Annar kafli frumvarpsins fjallar um aðgang málsaðila að upplýs-
ingum. Ákvæðin eru í þremur greinum, 9.—11. gr., og þar af fjallar
sú 11. um tjáningar- og umsagnarrétt aðila, sem annar frummælandi
í dag mun fjalla sérstaklega um. Rétt þykir að birta hér greinarnar
orðrétt:
II. KAFLI
Um aðgang málsaðila að upplýsingum.
9. gr. — Aðilum máls er heimilt að kynna sér skjöl, sem 2. gr. nær
til, þrátt fyrir ákvæði 3.—4. gr. Þetta er þó ekki heimilt, ef hagsmun-
ir aðila af því að notfæra sér vitneskju úr skjölum málsins þykja
eiga að víkja fyrir ríkari almanna- eða einkahagsmunum. Nú á þetta
aðeins við um hluta skjala og á aðili þá rétt á að kynna sér það að
öðru leyti.
Ákvæði laga um þagnarskyldu takmarka ekki skyldu til að veita
málsaðilum upplýsingar, sbr. þó 1. mgr.
Nú varðar það aðila miklu að fá afrit eða ljósrit af málsskjölum
til þess að gæta hágsmuna sinna og skal þá orðið við beiðni hans að
svo miklu leyti, sem það samrýmist 1. mgr.
10. gr. — Nú fer aðili máls fram á að fá að kynna sér skjöl meðan
mál er til meðferðar og skal þá afgreiðslu þess frestað, uns aðili hefur
kynnt sér skjölin, enda beri lögum samkvæmt að verða við beiðni hans.
Afgreiðslu máls skal þó ekki frestað, ef sérstakir almanna- eða einka-
hagsmunir mæla gegn því.
11. gr. — Ef því verður við komið, skal stjórnvaldshafi sá, er mál
hefur með höndum, vekja athygli aðila á því, að mál hans sé til um-
fjöllunar hjá stjórnvaldsstofnun, nema ljóst sé, að hann hafi fengið
vitneskju um það fyrirfram.
Aðili getur hvenær sem er krafist þess, að afgreiðslu máls sé frest-
að, uns hann hefur gert grein fyrir afstöðu sinni. Heimilt er að setja
aðila ákveðinn frest til að láta umsögn í té. Ákvæði 2. mgr. 10. gr.
gilda þó eftir því sem við á.
Mér þykir 9. og 10. gr. frumvarpsins góður grunnur til að byggja
á, en ljóst er, að hér er aðeins um rammagreinar að ræða, og því er
mörgum atriðum ósvarað. Þess vegna verður að beita fyllingar- og
túlkunarreglum í ríkum mæli. Ef við lítum ögn nánar á ættleiðingar-
147