Tímarit lögfræðinga - 01.06.1989, Page 50

verkstæðis og’ vélareiganda um bilunina verið sendar skriflega aðal-
umboði. — Flutnings- og ferðakostnaður innanlands vegna vélar, vélar-
hluta eða viðgerðarmanna, er undanþeginn greiðsluskyldu. — Viðvíkj-
andi hjólbörðum, slöngum, vökvaþrýstislöngum og rafgeymum, tak-
markast ábyrgðin við mat framleiðanda eða umboðsmanns hans hér
á landi. — önnur ábyrgð er ekki veitt né bætur greiddar vegna vinnu-
taps eða annarra afleiðinga af vélarbilun. — Ábyrgð þessi nær ekki til
bilana er verða vegna eðlilegs slits, misnotkunar, vanhirðingar eða
vanrækslu gagnvart bilun á byrjunarstigi, né rofinna verksmiðjuinn-
sigla. — Bætur vegna bilana eru háðar því skilyrði, að bilun hafi verið
tilkynnt aðalumboðsmanni tafarlaust er hennar varð fyrst vart, og
að farið hafi verið í öllu eftir fyrirmælum hans um athugun og við-
gerð. — Aðalumboðsmaður f.h. framleiðanda áskilur sér rétt til tækni-
legra breytinga og endurbóta á einstökum vélum án skuldbindinga um
hliðstæðar aðgerðir á öðrum vélum. — Ábyrgð þessi gildir gagnvart
fyrsta kaupanda. Við endursölu fellur ábyrgðin niður, nema gefið sé
út nýtt ábyrgðarskírteini á nafn hins nýja eiganda.“
Þegar nú heyskapur stóð sem hæst um mitt sumar 1984, bilaði
dráttarvélin og hafði þá H samband við 1 hf., þar sem vélin var í
ábyrgð skv. framansögðu. Starfsmaður í hf. taldi, að viðamikla við-
gerð þyrfti að gera og því nauðsynlegt að komið yrði með vélina til
Reykjavíkur. Við skoðun kom í ljós, að brotnað hafði úr tannhjóli.
Nauðsynlegir varahlutir voru ekki til hjá 1 hf. og var gert við vélina
til bráðabirgða, en forráðamenn fyrirtækisins tóku fram, að þessi
viðgerð væri að öllu leyti á þeirra ábyrgð. H krafðist þess hins vegar
að fá aðra og ógallaða vél. 1 hf. synjaði þeirri ósk og framkvæmdi
viðgerðina, sem fyrr segir. Þegar varahlutirnir voru komnir til í hf.,
sendi H dráttarvélina aftur til þess fyrirtækis, þar sem endanleg við-
gerð var framkvæmd. Bóndinn bjó í 200 km fjarlægð frá Reykjavík,
og var töluverður kostnaður því samfara að flytja vélina til Reykja-
víkur. Með vísun til ákvæðis í fyrrnefndu ábyrgðarskírteini neitaði
1 hf. að greiða flutningskostnað vegna viðgerðar, en framkvæmdi hins
vegar sjálfa viðgerðina á vélinni bóndanum að kostnaðarlausu. H sætti
sig ekki við þessar lyktir á uppgjöri vegna viðgerðarinnar og stefndi
hann því 1 hf. til endurgreiðslu umrædds flutningskostnaðar.
1 héraði urðu málalok þau, að þessari kröfu H var hafnað. 1 forsend-
um dómsins er m.a. vitnað í fyrrnefnt ákvæði ábyrgðarskírteinisins,
þar sem segir: „Flutnings- og ferðakostnaður innanlands vegna vél-
ar, varahluta eða viðgerðarmanna, er undanþeginn greiðsluskyldu.“
Síðan segir m.a. í dóminum, orðrétt: „Af hálfu stefnanda er á því
128