Tímarit lögfræðinga - 01.05.1995, Qupperneq 44

hafa í huga að EFTA-dómstóllinn lætur ekki í té álit um það hvernig viðkom-
andi EES-reglur horfa við staðreyndum málsins eins og þær liggja fyrir. EFTA-
dómstóllinn metur m.ö.o. ekki sönnunaratriði í málum af þessu tagi. Af þessu
leiðir að setja ber spumingarnar fram sem hreinar lögfrœðilegar spurningar, þ.e.
um það hvernig skýra eigi tiltekin lagaákvæði. Jafnframt verður að gæta þess
að spurningin sé ekki of almenn. Þetta má orða svo, að aðeins skuli spurt um
lagatriði. Nánar ber að spyrja hvort skýra eigi EES-reglu með þeim hætti að
nánar tiltekin atvik, atriði eða aðstæður falli innan hennar, eða utan eftir
atvikum.
Við framkvæmd 177. gr. Rómarsáttmálans er það þekkt að spurningar full-
nægi ekki þessum skilyrðum, eða eru af öðmm ástæðum óljósar. Þegar slíkum
spumingum hefur verið beint til EB-dómstólsins hefur hann áskilið sér rétt til
að hagræða þeim og lagfæra þær og setja fram á þann hátt sem hann telur eðli-
legast miðað við atvik máls og með það í huga að viðkomandi dómstóll fái þau
svör sem verða megi að sem mestu gagni. Með þessum hætti getur dómstóllinn
jafnvel hagað spumingum svo að veitt séu svör varðandi önnur atriði sem ekki
er nákvæmlega spurt um í upphaflegu beiðninni (úrskurðinum). Tilgangur
þessa er að í álitinu komi fram svör við öllum þeim spumingum varðandi EB-
réttinn sem telja má nauðsynleg til úrlausnar málinu.23 Samkvæmt 4. mgr. 96.
gr. starfsreglna fyrir EFTA-dómstólinn getur dómstóllinn kallað eftir skýr-
ingum frá þeim dómstóli sem beðið hefur um álit telji hann slíkt nauðsynlegt til
frekari upplýsingar um þau atriði sem spumingamar lúta að.24
I 96. gr. starfsreglna fyrir EFTA-dómstólinn em fyrirmæli um það hvernig
háttað skuli beiðni um ráðgefandi álit. Þar segir í 3. mgr., að beiðni um álit skuli
fylgja samantekt um mál það sem hún varðar, þar sem fram komi lýsing á
atvikum þess, auk tilvísunar til þeirra ákvæða sem álits er leitað á og tengsla
þeirra við landsrétt. Þetta ákvæði er byggt á því að nauðsynlegt sé fyrir EFTA-
dómstólinn að hafa nægilegar upplýsingar um öll atvik málsins, kröfur aðila og
sjónarmið þau sem þeir byggja kröfur sínar á, til þess að dómstóllinn geti séð í
hvaða samhengi þær eru settar fram, bæði í lagalegu tilliti og að því er varðar
staðreyndir máls, m.a. í því skyni að umbreyta þeim og endursemja, þannig að
hægt verði að veita þau svör sem ætla má að komi að notum við úrlausn
málsins. Leggja má sérstaka áherslu á að beiðni um ráðgefandi álit sé vönduð
að þessu leyti. Reynslan hefur sýnt að þetta er ekki síður mikilvægt en vönduð
og nákvæm framsetning þeirra spurninga sem svara er leitað við.
23 Sjá um þetta t.d. mál nr. 294/82 Einberger v. Hauptzollamt Freiburg [1984] ECR, bls.
1177.
24 Starfsreglumar em m.a. birtar í Official Joumal of the European Communities 27. okt.
1994, L278.
148