Búnaðarrit - 01.01.1888, Blaðsíða 84

80
konunni, eða ef hann hefir að eins sloppið skaðlaus við
vinnuhjúahaldið, pá hefir hann tekið nálægt 30 ki\, sem
vinnukonunni bar með réttu, og goldið vinnumanninuin
pær í kaup, sem honum bar pó eigi.
En pótt frjáls aðgangur að lausamennsku fengist,
pá er hætt við, að eigi kæmist fljótt jöfnuður á með
kaupgjald karla og kvenna; pví að hvergi kemur eins
mikill ófjöfnuður fram í pessu efni, sem við daglauna-
fólk. Við ýmsa erfiðisvinnu, svo sem uppskipun og
fleira pví líkt, er algengt, að pótt kvennmaður allan
daginn beri á börum móti karlmanni, að hún fái mun
minna kaup að kveldi, ef til vill hálfu minna. En er
nú nokkurt réttlæti í slíku, eða á hverju er pað byggt?
Við heyvinnu er pað og alltítt, að kaupakona hefir
hálfu minna kaup, og dálítið minna fæði en kaupa-
maður. Allt fyrir petta fylgjast pau pó vanalega að og
frá verki, en par að auki verður kaupakonan oft að
láta ganga á hvíldartíma sinn, til pess að pjóna sér og
kaupamanninum; pví að víða eru kaupakonur látnar
pjóna kaupamönnum. Hún situr pví oft við pvott eða
staglar í skóræfla, pegar kaupamaðurinn hrýtur í rúmi
sínu. Út yfir tekur pó, pegar daglaunahjú pessi ganga
á votengi. Allir, sem liafa snert á orfi og lirífu, hljóta
pó að játa, að mun erfiðara sé að raka en slá á vot-
engi, ef jafnt er haldið áfram; par að auki er rakstur
mikið ópokkalegri vinna og fer margfalt ver með
föt. fað er pví hart, pegar sá, er hefir pá vinnuna,
sem er í alla staði verri og stendur pó jafnlengi að
verki, hefir hálfu minna kaup, og verður pó stundum
allt fyrir pað að klæða pann kaupdýrari úr fötunum
að kvöldi og pjóna homun. En, sem betur fer, er sá
ósiður mjög að leggjast niður, að efldir karlmenn láti
kvennfólk klæða sig úr fötum.
Sumir segja, að á votum engjum purfi að minnsta