Búnaðarrit - 01.01.1940, Side 12

BÚNAÐARRIT
10
i sumar einkum í sandgörðum. Þótt kláðinn sé mein-
lítill að jafnaði, er svo ekki ætíð. Kartöflurnar eru
stundum svo alhrúðraðar og ljótar að þær eru illselj-
anlegar. Súr áburður dregur úr kláða t. d. köfnunar-
efnisáburðurinn stækja (brennisteinssúrt ammoníak),
sem nota ætti í stað saltpéturs i kláðagarða. Súperfos-
fat og brennisteinssúrt kali hamla einnig nokkuð
kláðanum. Varist að bera ösku eða kalk í kláðagarða.
Hegnið þar kartöfluafbrigðið Jubel. Það fær sjaldan
kláða.
Loks hefir tiglaveiki allvíða dregið úr uppskeru. Ein-
kenni veikinnar eru ljósdílótt, eða guldílótt, kryppluð
blöð. Ekkert sér á kartöflunum, en vöxturinn verður
minni en ella. Veikin berst með iitsæði aðallega. Látið
ekki kartöflur undan tiglaveikum grösum lenda í út-
sæðinu. / úr sást tiglaveikin einkum í Favourite, Jór-
vikurhertoga (Duke of York) og Jarðargulli. En vott-
ur af henni var i ýmsum fleiri afbrigðum t. d. Webbs,
Akurblessun o. fl. Mun tiltölulega auðvelt að rækta
hér útsæði laust við veikina, því að hér er lítið af
skordýrum þeim, sem veikina bera milli grasanna í
hlýrra loftslagi. Ætti í raun rétlri að rækta altt út-
sæði hér á landi og fhjtja aðeins inn til tilraunastöðv-
anna. Erlenda útsæðinu i’ylgir jafnan talsverð kvilla-
hætta og geta kvillarnir svo dreifst með því um land
allt. Hér gaf heimaalið útsæði lieldur betri raun en
sömu afbrigði útlend og að ég hygg aðallega eða ein-
göngu vegna þess að það var heilbrigðara. Útsæði sem
ræktað hefir vcrið í mýrajarðvegi, þykir samkvæmt
erlendum tilraunum, hraustara og frjósamara, heldur
en útsæði ræktað í sandi eða leirjörð. Þarf þetta at-
hugunar við hér á landi. Þurfa nokkrir bændur að
rækta útsæði í stórum slíl til ‘sölu, og ætti að vera
slrangt eftirlit með ræktuninni. Duftkláði sást all-
víða. Einnig varð vart við ranabjöllur í kartöflum.
(Geir Gígja).