Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 58

5(5
BÚNAÐARRIT
strjál hafði maður ekki nema einn hest, þótt vanur
væri, en á góðu landi 2 hesta eður meira. Á rýru
landi fór allmikill tími í samanburð, því þegar hnef-
inn var fullur varð að leggja hann af sér. Þegar hnef-
arnir voru orðnir 3 (1 hönd) voru þeir bornir saman
og þegar 6 hendur voru komnar, var enn borið sam-
an og kerfið bent. 1 bendin voru liafðar melstangir,
varð að velja þær úr hinum óskorna mel, voru til
þess valdar Jengslu stangirnar og þær sem verst voru
gerðar, og voru þær nefndar ýmsum nöfnum, svo
sem matleysur eða grængálur vegna þess Jive græn-
ar þær voru. Heyrt lief ég að af sumum hafi þær
verið nefndar Loðhöíuð og mátti lieita að það væri
réttnefni. Ekki mátti slíefa þessar stengur, heldur
rífa þær upp með rótum, svo bendið væri nógu langt.
í hvert bendi fóru 12 stangir, sem voru brugðnar sam-
an með sérstakri aðferð. Áríðandi var að vel væ.ri
hent og lierfið sem fastast, var því þjappað saman
með öðru hnénu jafnframt því sem hert var á bend-
inu með ljáðum höndum. Þegar talið var að nógu
fast væri hert saman var snúið á hendið með snöggu
átalíi og endanum brugið undir. Með því var bend-
ingu lokið og lierl'ið flutt á þann hæzta stað sem fáan-
legur var nærri. Sex kerfi (hestburður) voru borin
saman og var þá nefnt Skrúf. Ef melur var þéttur
voru stunduin horin saman 12—-18 Iterí'i ,eða 2—3 hest-
ar. Þar gekk svo flutningsmaður að, batt í liagga og
flutti heim. Þegar heim kom var kerfunum hlaðið
upp í köst, venjulega tvöfaldar raðir, sneru öxin
saman og þau varin vætu eftir föngum með torfi
eður öðru sem fyrir hendi var, þar til síðar að með
öllu var lokið heyskap og fyrstu réttir afstaðnar.
Það fór eftir árferði á hvaða tíma varð að hyrja á
melslturði. Þegar gróður byrjaði snemma á vori og
sumar hafði verið þurrviðrasamt, þá ltom fyrir að
skurð varð að byrja síuðustu daga ágústmánaðar, en