Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 77

BÚNAÐARRIT
75
við fjárhúsin, og bera í fanginu fram á garðann heyið
úr báðum.
Eins og áður er sagt er vothey mun þyngra en
þurrhey, það eru einu óþægindin, sem ég finn við
vothey, en hagnaðurinn er mikill og margþættur. Við
að hirða í vothey losnar maður við heyskaða af
völdum óþurrka, vatnsflóða storma og aldrei kvikn-
ar í votheyi. í votheyi held ég að minna sé af slcað-
legum smáverum en í þurrheyi. Vel verkað vothey
er hollara og næringarmeira fóður en samkynja þurr-
hey. Hirtni og vandvirkni þarf við votheyið ef vel
á að fara. Betra tel ég að hafa á því mikið farg en
fergja verður á réttum tíina.
I skýrslu frá Hvanneyrarskóla, mig minnir 1934—
1935, er grein um votheysgerð. Þeim sem ekki þekkja
votheysgerð, ræð ég til að lesa nefnda grein og vinna
eftir. Þar er sagt: „enda er talið að volheysgerðin
misheppnist ef ekki sparist að minnsta kosti 15% af
næringargildi fóðursins við volheysgerðina, borið sam-
an við sambærilega og venjulega þurrheysverkun við
góð skilyrði."
Á afurðaskýrslunni sést það greinilega að ærnar
eru nú á seinni árum mikið tekjurýrari en þær voru
fyrir 1930. Hver er ástæðan? Sennilega eru þær marg-
ar. Ein er líklega sú að féð var hér fleira á þeim
árum, sem lömbin eru rýrust. Þá var hér töluvert af
fóðurfé um 40 kindur. Það mun hafa meiri áhrif á
vænleika fjársins en margur hyggur, hvort margt
eða fátt fé er í sömu högum, sérstaklega í gróandan-
um, einkum þegar landið er litið eins og hér á sér
stað. Ormaveiki mun hafa færzt mikið í vöxt á ám
mínum á seinni árum, og ekki grunlaust að hún hafi
borizt hingað með fóðrafénu. Eftirtektarvert er það,
að mest er rýrnun lambanna á mör minnst eða rétt-
ara sagt engin á gæru. — Ekki get ég álitið að