Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 112

110
BÚNAÐARRIT
árin. Munu Skagfirðingar standa að því seni einn
maður. En Hólar tilheyra ekki Skagafirði einum.
Hólar eru helgidómur allrar þjóðarinnar. Þessvegna
er heitið á þjóðina alla að veita réttmætum kröfum,
er að því stefna að auka veg og gengi staðarins,
öflugt liðsinni.
Hólar í Hjaltadal eiga merka sögu og staðurinn er
frá náttúrunnar hendi einhver indælasti staður þessa
lands. Það er með kynni manns af stöðum, svipað
og um kynni af fólki. Sumt fólk, sem maður kynn-
ist, virðist glæsilegt við fyrstu sýn, en verður þvi
smærra, sem kynnin verða nánari. Aðrir vaxa við
náin kynni, og svo getur farið, að í sömu persónu
sameinast alll það bezta og göfugasta, sem maður
þráir, óskar og vonar. Hólar eru glæsilegur staður
við fyrstu sýn. En þó þekldr enginn Hóla, nema
sá, er hefir dvalið þar fleiri ár. Þar er ylmur úr
jörðu meiri en víðast annarsstaðar. Engan þekki
ég, sem þar hefir verið heimilisfastur, að hann
úr því skoði Hóla öðru vísi en sem heimili sitt. Orð-
takið „Heim að Hólum“ er ekkert gjálfur, það er
fram komið, vegna þeirra töfra, sem staðurinn hefir
yl'ir að ráða. Alll frá fyrstu tíð, hefir miltið mannval
setið á Hólum, svo að óvíst er að nokkur annar
slaður hafi öðru eins á að skipa. Ég er viss um það,
að hugir þeirra og fyrirhænir fylgja Hólum, allt frá
Oxa, Illuga jjresti og Jóni biskupi Ögmundssyni og
til þeirra er enn lifa, en hafa þó verið tengdir Hólum,
um lengri eða skemmri tíma. Hugir þessara inanna
munu vernda Hóla í Hjaltadal, um ókomin ár, eins
og þeir hafa gert að undaniornu, svo að þar megi
verða, meðan land vorl er hyggt eitt allra mesta og
merkasta höl'uðból þessa lands, miðstöð verklegrar
og andlegrar menningar, sem leiði þjóð vora til aukins
þroska og verklegrar menningar.

j