Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 114

112
BÚNAÐARRIT
því þunga sínum fx-á hausti til voi-s eða þyngjast
litilsháttar. H;ifa þær því ekki xuisst nenia sem svax--
ar fósturþunganum. Það er því hægt að telja allar
ærnar á kynbótabúunum vel fóðraðar nema á Stafa-
felli og í Brekku. Á þeim bæjum er fóðrunin óaf-
salcanlega slæm, þegar tillit er tekið til þess, að þessi
hú eru styrkt, til þess að vera öðrum til fyrirmyndar.
Fóðureyðsla er að vísu lítil á þessum búum en af-
urðirnar eru líka að sama skapi lélegar eins og sjá
má af slcýrslunni. Hér fæst ágætt tækifæri til þess
að sjá, hvað fóðrun ein hefir að segja, til þess að
auka afurðir sauðfjár, ef farið verður að fóðra Stafa-
fells- og Brekkuféð svo vel, að það léttist ekki að
vetrinum, því að undanfarin ár hefir það verið fóðr-
að á svipaðan hátt og þetta ár, svo að þegar hefir
fengizt nokkur reynsla á því, hve litlar afurðir það
gefur með þeirri l'óðrun. Margir telja að víðast sunn-
anlands sé ómögulegt, að fá miklar og góðar afurðir
af sauðfé, vegna sumarlandsins. Ég tel víst, að xxvíða
sunnanlands sé liægt að fá alveg eins miklar afurðir
eftir ána að meðaltali eins og i mestu landkostasveit-
um norðanlands, en um þetta atriði dæmi ég ekki
i'yrr en ég er viss um, að sunnlenzku ærnar, sem not-
aðar eru til samanburðar við þær norðlenzku, fái
jofngott fóður, þ. e. að þær léttist ekki meira yfir
veturinn en norðlenzku ærnar.
Kynbótaærnar á Hrafnkelsstöðunx eru ætið vel fóðr-
aðar, enda skila þær miklum arði, vel sambærilegum
við það sem gott er talið norðanlands. En það eru
Þingeyskar ær og þarf því að gera tilraun xneð sunn-
lenzkar ær og sjá, hvað þær geta skilað miklum arði
fái þær sambærilegt fóður við það, sem talið er gott
á Norðurlandi. Það er afar mikilsvert að fá úr þessu
skorið hið bráðasta, því að sé það fyrst og fremst
slæmu vetrarfóðri að kenna, hve dilkar eru rírir víða
sunnanlands, þá má kippa þessu i lag á stuttum tíma,