Dvöl - 01.01.1938, Síða 12

6
D V 0 L
gjörnum vinnumanni að þakka til-
veru sína. Og tilgangurinn með
henni var raunverulega enginn
annar en sá, að fá vinnumanninn
tekinn í tölu bænda. Pað mis-
heppnaðist, og með því voru ráð-
in örlög Boline, þótt hún hefði
ekki enn litið dagsins ljós. Stétta-
tilfinningin reyndist sterkasta afl-
ið. Vinnumaðurinn var rekinn
burtu, en dóttirin send til Kaup-
mannahafnar til þess að læra
hússtjórn. Þaðan kom spillingin
— á einn eða annan hátt. Það var
því ekki nema sjálfsagt, að vísa
henni til föðurhúsanna aftur.
Oti í sveitinni gekk lífið sinn
vanagang, án þess að Boline hefði
þar nokkur áhrif. Uppskeran var
eðlileg afleiðing sáningarinnar
sem fyrr. Fólk gerði kross í al-
manakið, þegar grundvöllur var
lagður að nýjum einstaklingi.
Hversdagslegir atburðir voru
hversdagslegir að venju og
reyndust því fólki enginn ofjarl.
En skeðu óvæntir atburðir eins
og þessi, þá kunnu menn einnig
ráð við þeim.
Af Boline stafaði engin hætta.
Hún hafði nóg með að hugsa um
sig. Henni skaut inn í heiminn
nokkru fyrr en efni stóðu til, og
henni var framtíðin búin fyrir-
fram. Hún var ráðin í fóstur til
drykkfelldrar klæðskerafjölskyldu,
sem hafði lífsuppeldi sitt af töku-
börnum, og með henni greidd á-
kveðin upphæð. í eitt skipti fyrir
öll. Að öðru leyti mátti hún skapa
sér örlög sjálf.
Móðirin sneri ferð sinni heim
á leið, blómlegri og lífsglaðari
en nokkru sinni fyrr. Á henni
var enga breytingu að sjá, nema
ef til vill þá, að barmurinn var
lítið eitt þroskameiri en áður.
Væri um nokkuð annað að ræða,
þá hafði hún að minnsta kosti
gert hreint fyrir sínum dyrum.
Hún hafði ekkert grunsamt spor
stigið, hvergi sá á litla barnshönd,
sem vitnaði gegn henni. Þetta
var sennilega lýgi eins og svo
margt annað. Vinnumaðurinn var
gortari, og þetta var ekki í fyrsta
skipti, sem ung stúlka bfrá sér
til höfuðstaðarins til þess að
menntast. Hún var líka einkaerf-
ingi að góðri jörð!
En eitthvað eimdi eftir af
þessu. Föt, sem notuð hafa verið
í eitt skipti, verða ekki seld nema
fyrir hálfvirði, og á sama hátt
Iækkaði gengi hennar. Eignalaus
ekkjumaður varð brúðgumi henn-
ar! En það var þó ekki út fyrir
stéttina farið. Hún ól honum börn
sín í fullri siðsemd. Þau voru
alin upp í guðsótta og góðum
siðum, án þess að fjarlægur
barnsgrátur hindraði nokkru sinni
nætursvefn móðurinnar. Hún
hafði þessa ágætu samvizku, sem
aðeins verður keypt fyrir pen-
inga. Hún hafði fullnægt þar öllu
réttlæti, sem svo margar láta
sér nægja' mergilnámuna.
En Boíjne hafðj heldur ekki svq