Dvöl - 01.01.1938, Síða 40

34
D V ö L
vikur hefir þetta verið á döfinni.
Annan daginn er hún fús til þess-
arar fyrirætlunar, en hinn neitar
hún með öllu. Nú á þetta að ske
í kvöld, en það eru tveir dagar
liðnir síðan Rosy féllst á ráða-
gerðina, svo að ég er hræddur
um, að hún renni, þegar á hólm-
inn er komið. Ennþá eru fimm
klukkustundir, þangað til þetta á
að framkvæmast.“
„Þú sagðir, að þig vantaði lyf“,
skaut Ikey inn í.
Hr. McGowan varð hikandi og
vandræðalegur, þó að slíkt hátta-
lag væri fjarri honum að jafnaði.
Hann greip almanak og vafði upp
á fingur sinn af mikilli vandvirkni.
„Ég vildi gefa mikið til“, sagði
hann, „að þessi fyrirætlun færi
ekki út um þúfur í kvöld. Ég
er búinn að leigja ofurlitla íbúð.
Blómin standa á borðinu og ket-
illinn bíður eftir því, að kveiktur
sé.upp eldur. Ég er búinn að ráða
prestling, sem á að gefa okkur
saman í nýju íbúðinni klukkan
9.30. Fyrir öllu er séð — ef Rosy
hættir svo ekki við allt saman.
McGowan var altekinn af ótta
sínum og þagnaði um stund.
„Mér er ekki ennþá ljóst“,
sagði Ikey stuttlega, „hversvegna
þú ert að tala um lyf í þessu
sambandi, eða hvað ég get eigin-
lega gert í þessu máli.“
„Riddle gamla er meinilla við
mig“, hélt hinn óhamingjusami
biðill áfram frásögn sinni. „I heila
viku hefir hann ekki leyft Rosy
að stíga út fyrir dyr með mér.
Ef þau sæju ekki eftir mér úr fæð-
inu, hefðu þau sparkað mér á dyr
fyrir löngu síðan. Ég vinn fyrir 20
dölum á viktt, og hana mun aldrei
iðra þess, að flýja úr hreiðrinu
til þess að giftast McGowan“.
„Afsakaðu, Chunk“, sagði Ikey.
„Ég þarf að afgreiða lyfseðil, sem
verður sóttur bráðum“.
„Heyrðu“, sagði McGowan og
leit upp fljótlega, „heyrðu, Ikey,
er ekki til eitthvert lyf — eitt-
hvert duft, sem hægt er að gefa
stúlkum, til þess að þeim lítist
betur á mann?“
Ikey hrukkaði efri vörina fyr-
irlitlega yfir vanþekkingu kunn-
ingja síns. En áður en hann fengi
svarað, hélt McGowan áfram:
„Tim Lacy sagði mér, að hann
hefði einu sinni fengið dálítið af
því hjá spákarli uppi í bæ, og
látið það í sódavatn, sem hann
gaf stúlkunni sinni. Eftir fyrstu
inntökuna var hann orðinn ásinn
í spilunum og hún leit ekki við
neinum öðrum. Það var ekki lið-
inn hálfur mánuður, þegar þau
voru harðgift.
Mitt í styrkleika sínum var Mc-
Gowan einfaldur og saklaus eins
og barn. En hann hagaði sér eins
og hygginn herforingi, sem ætlar
að ráðast inn, í herbúðir óvinanna:
Hann tók alla möguleika með í
reikninginn og vildi koma í veg
fyrir hugsanlega ósigra, áður en
það væri um seinan.
„Ég hugsá“, hélt Chunk von-