Dvöl - 01.01.1938, Qupperneq 86

80
D V ö L
Kímnisögur |
Um lágnættið kom maður gangandi
eftir þjóðveginum og staðnæmdist við
veitingahús, sem stóð utan við veg-
inn og hét „Georg og drekinn“. Mað-
urinn var þyrstur og þreyttur og barði
að dyrum i þeim tilgangi, að kaupa
sér hressingu. Ailt í einu birtist reiði-
þrútið kvenmannsandlit í glugga fyr-
ir öfan hann og spurði, hvað þessi
djöfulgangur ætti eiginlega að þýða.
Það væri komið langt fram yfir lok-
unartima og á þessum tima sólarhrings
léti hún ekki svo mikið sem vatns-
dropa af hendi. „Hypjið yður svo í
burtu,“ öskraði hún að lokum, „áður
en ég siga hundunum á yður“.
Maðurinn horfði á hana hinn róleg-
asti, og sagði svo:
„Jæja, gamla mín, en kallaðu nú á
Georg fyrir mig. Mig langar til að
sjá framan í hann líka.‘“
w»
1 veizlu sat ung og fögur stúlka við
hlið prófessors, sem hafði orð á sér
fyrir að vera all-mjög viðutan. „Þekk-
ið þér mig ekki, prófessor?" sagði
hún brosandi. „Munið þér ejkki, þeg-
ar þér báðuð mín?" - >
„Nú, já, voruð það þér?“ sagði pró-
fessorinn. „Og hvernig var það, tók-
uð þér mér, eða hvað?“ »
wv
Tveir menn sátu á knæpu og drukku
all-fast. „Heyrðu, Jói,“ sagði annar,
„ég er að hugsa um að kaupa þetta
hóteL“
„Biddu þangað til ég er búinn að
bæta á mig nokkrum snöfsum", sagði
hinn, „þá skal ég selja þér það.“
w»
Prestskonan Við höfum stofnað til
happdrættis fyrir fátækan mann hér
í sókninni. Viljið þér ekki kaupa miða?
Jón í Götu: Það held ég ekki. Ég
fæ ekki séð, hvað mér yrði úr fátæka
manninum, ef ég ynni hann.
+++
A. : Það bezta, sein þú getur gert,
er að fara heim og sættast við kon-
una þína.
B. : Og hvað er það næst-bezta?
vw
Kennarinn: Hvað er sagt að sá mað-
ur sé, sem talar þvert um huga sfnn?
Barnið: Kurteis.
vw
Presturinn: Síðast, þegar ég sá yður.
Óli minn, þá varð ég glaður, því að
þá voruð þér ódrukkinn, en i dag ger-
ið þér mig hryggan.
Óli: Já, en sjáið þér nú til, prestur
minn, í dag er það ég, sem á að vera
glaður.
+++
Maður nokkur kom inn' í sölubúð og
ætlaði að kaupa loðkápu.
„Þetta er nú falleg kápa,“ sagði
hann við kaupmanninn, „en það elr
svo hræðileg ólykt af henni, að mér er
ómögulegt að hugsa til þess að kaupi
hana.“
„Hvaða vitleysa," sagði kaupmaður-
inn. „Þessi ólykt er alls ekki af káp->-
unni. Hún er af mér sjálfum.‘“
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
_ ___ Vigfús Guðmundsson.
Víkingsprent