Dvöl - 01.01.1938, Blaðsíða 74

68
b V ö L
standa yfir Sveinatungufénu úti í
krafsturshaga á vetrum. En við
það starf hefir aukizt traustleiki
og viljaþrek Kristjáns, sem hann
var þekktur fyrir í Borgarfirði
þegar á yngri árum. Ennþá lifa
sagnirnar um .hann, þegar hann
var að fara til sjóróðra á þorran-
um og óð þá Hvítá, af því að hún
var óreið og óferjandi, vegna roks
og kraparuðnings.
Heimili þeirra Guðrúnar er um-
vafið blómum, skógarrunnum og
öðrum yndislegum jarðargróðri í
jaðri eins glæsilegasta grafreits-
ins, sem til er í Ameríku. Og þá
má segja, að ekki síður innan
veggja „hlakki og hlæi“ heimili
þeirra móti aðkomumanninum.
Pegar Kristján byrjaði hérstarf
sitt, voru hólarnir og hvammarnir
í Skógarhæðagrafreitnum (Forest
Hills Cemetery) í órækt. Og hér
vann hann fyrstu árin einsamall
við þröng kjör. En eftir nálega
hálfrar aldar forstöðu hans fyr-
ir grafreitnum, er búið að breyta
óræktarhæðunum' í einn þann ynd-
islegasta stað, þar sem hin list-
fenga hönd mannsins og máttur
moldarinnar hafa lagt saman
krafta sína til þess að gera þennan
víðáttumikla garð að listasafni
— þar sem trjágróður og blóma-
runnarnir flétta sig um vegleg
minnismerki þeirra, sem hér hef-
ir verið valinn hinzti hvílustaður.
Á síðari árum vinna hér margir
tugir verkamanna. Forstöðumað-
urinn hefir nú um mörg ár ekið
á milli þeirra í bifreið sinni, til
þess að segja þeim fyrir verkum í
hinum víðáttumikla grafreit. Þó
að ferðamanninum þyki nóg um
allar þær milljónir króna, sem bú-
ið er að verja í Skógarhæðagarð-
inn, þá er þó ekki hægt annað en
að dást að þeim dugnaði og lista-
smekk, sem hann ber forstöðu-
manninum vitni um — og því
trausti og trúnaðarstörfum, sem
fjármaðurinn og fylgdarsveinninn
frá Sveinatungu hefir unnið sér
hjá samferðamönnunum þarna úti
í Vesturheimi.
Og viðtökurnar, alúðin og gest-
risnin, sem breiddu faðminn á móti
mér á þessu íslenzka heimili í þess-
ari heillandi borg Bandaríkjanna,
gleymist mér aldrei. Þessi hjón,
Kristján og Guðrún, sem alin eru
upp við brjóst borgfirzku öræf-
anna, njóta nú góðrar aðbúðar á
efri árunum við barm síns góða
kjörlands í hinni fögru Duluth-
borg.
Það eru Kristján og menn lík-
ir honum, sem hafa breytt svo
áliti Vesturheimsbúa á íslending-
um við viðkynninguna, að nú
á síðari árum þykja það víða ágæt
meðmæli þar í landi að vera Is-
lendingur, eða af íslenzku bergi
brotinn.
V. G.