Dvöl - 01.01.1938, Blaðsíða 83

D V O L
77
A víð og dreif
Siðir og hjátrú í Kína.
Rithöfundurinn Carl Crow, sem er
Bandaríkjamaöur, hélt fyrir all-mörg-
um árum til Kína sem blaðamaður, en
endirinn varð sá, að hann settist
þar að, og tók þar við stjórn á aug-
lýsingaskrifstofu. Nýlega hefir hann
gefið út bók um daglega lífið í Kína,
og heitir hún: „Fjögur hundruð milj-
ónir siða“. Við Islendingar höfum nú
oft og einatt séð, hvernig útlending-
ar, er hingað koma, rita um tsland, og
furðað á pví, hvað mikla fjarstæðu
menn gætu ritað, er þó hafa viljað
segja satt um okkur. Það er því víst
óhætt að gera ráð fyrir, að það,
sem við lesum um önnur lönd, liafi
ekki alltaf við meiri rök að styðjast.
En þessi bók Carl Crow, virðist rit-
uð af manni, sem vel sé kunnugur, og
segir hann frá ýrnsu, sem mjög er
merkilegt. Eitt er það, að í Kína þyki
það gersamleg óhæfa að eyðileggja
atvinnu manns. Pað þyki máske ekkert
að leika á hartn* í viðskiptum, og það
ekki, þó að hann bíði við það veru-
legt tjón. En að leika hann þannig, að
hann geti ekki haldið áfram atvinnu
innar er lokið, þjást menn af heimþrá
eftir Afríku, þótt þeir hafi þangað
aldrei komið“.
Den forelskede Hare, smásagnasafn
eftir Sven Fleuron, er bók, sem hljóta
mun óskiptar vinsældir dýravina.
Mottó hennar er: „Munnmæli segja,
að á degi dómsins munum við hafa
dýrahjörð annaðhvort með oss eða
móti“. — Sögurnar eru tuttugu og
sex talsins og fjalla allar um dýr.
Þær eru skrifaðar af hinni alþekktu
ást Fleurons og þekkingu á dýrum.
Danski rithöfundurinn Johanne s
Bucholtz sendi frá sér bókina Dr.
Malthes Hus árið 1936, og á síðast
Ilðnu úri framhald hennar, sem ber
nafnið God lille By. — I þessum bók-
um tekur hann sér fyrir hendur að
lýsa dönskum smábæjum, sem mitt I
sínum hversdagsleika fóstra fastmót-
aðar persónur og frásagnarverða at-
burði. Þessar bækur eru skeinmtileg-
ar aflestrar, léttar og ljósar. Það er
fjölskylda læknisins, dr. Malthe, sem
bækurnar snúast einkmn um. Sorgum
og gleði, athöfnum og hugðarefnuin
þessarar fjölskyldu er þannig lýst, að
maður er ósjálfrátt orðinn góðkunn-
ingi hennar að lestrinum loknum. —
En myndin af smábænum kemur okk-
ur ekki með öllu ókunnugilega fyrir
sjónir. Okkur mun finnast sem við
þekkjum þar ýmislegt af einkennurn
íslenzkra bæja, t. d. Reykjavikur.
V.J,