Dvöl - 01.01.1938, Side 42

36
D V Ö L
og faðirinn beið, vel vopnaður og
við öllu búinn. Keppinauturinn
hlaut því að fara hina herfileg-
ustu hrakför.
Hann gegndi skyldu sinni í
„Bláa ljósinu" alla nóttina, og átti
stöðugt von á fréttum, en þær
komu engar.
Klukkan átta um morguninn var
Ikey „leystur af“. Hann ætlaði að
hraða sér heim til hr. Riddle til
þess að frétta um málalokin. En
hvað skeður? Um leið og hann
kemur út úr lyfjabúðinni, stekk-
ur enginn annar en Chunk McGo-
wan af strætisvagni þar rétt hjá,
þrífur hönd hans og brosir breiðu
sigurbrosi.
„Allt í lagi!a hrópar hann, og
brosið lýsir ótvíræðri hamingju.
„Rosy kom niður brunastigann á
sömu mínútu og sekúndu og á-
kveðið var, og æruverðugur
klerkurinn lagði yfir okkur bless-
un sína klukkan 9.30V4. Hún er
heima — sauð egg í morgun,
í bláum slopp — guð í himnin-
um, hvað ég er hamingjusamur!“
„En — lyfið?“ stamaði Ikey.
„Oh, duftið, sem ég fékk hjá
þér!“ sagði Chunk og brosti nú
enn breiðara en áður. „Það er
nú saga að segja frá því. Þegar
við vorum að borða í gærkveldi,
leit ég á Rosy og sagði við sjálf-
an mig: „Chunk, ef þú ekki getur
fengið þessarar stúlku með hennar
eigin fúsum og frjálsum vilja, þá
verðurðu að vera án hennar, þú
mátt þar engin brögð hafa| í tafli,
hún er of góð til þess. Ég lét
því pakkann með duftinu vera
kyrran í vasa mínum. En þá rak
ég augun í annan viðstaddan,
sem mér fannst ekki hafa hið rétta
hugarfar gagnvart væntanlegum
tengdasyni, svo að ég notaði
fyrsta tækifærið, sem mér gafst,
til þess að hella duftinu í kaffið
hans Riddle gamla — skilurðu?“
V. J. þýddi.
11 ára: Foreldrar mínir eru alveg
framúrskarandi. Pau vita bókstaflega
allt. ' !
16 ára: Ef satt skal segja, pá eru
foreldrar mínir alls ekki það, sem ég
hélt þau væru. Það er ýmislegt, sem
þau ekki vita.
19 ára: Pó að foreldrar mínir standi
í þeirri meiningu, að þau hafi ætíð
á réttu að standa, þá vita þau eigin-
lega lítið miðað við það, sem ég veit.
22 ára: Foreldrar mínir skilja alls
ekki ungt fólk. Þau eiga ekkert sam-
eiginlegt með imgu kynslóðinni.
30 ára: I einlægni sagt verð ég
að viðurkenna, að foreldrar mínir
höfðu oft á réttu að standa.
50 ára: Foreldrar minir voru alveg
framúrskarandi. Þau voru ákaflega
réttsýn og glöggskyggn á alla hluti.
Minir elskanlegu foreldrar.
(Neues Wiener Tagblatt).
Sonurinn hefir orðið: