Dvöl - 01.01.1938, Blaðsíða 51

D V ö L
45
Skápur almennings
Sá skápurinn stóri, er stendur þar
svo stöðugur úti’ við þilið,
er musteri gleði og menningar,
sem menn geta séð og skilið.
Hann varðveitir auð, sem ekki
þver,
en er þó í hugann tækur,
því lestrarfélagsins eign hann er
og almennings geymir bækur.
Sú brennandi, Ijúfa lestrarþrá,
sem lögð var f Jmargan krakka,
er farsældarafl, sem fólkið á
svo fjöldamargt gott að þakka.
Og alþýðan Ias og Iærði þá
af lestrinum, sem hún unni,
að hún þurfti að læra, finna og fá
margt fleira* en hún átti og kunni.
Frá bernsku er löngun bóka-
manns
til bókanna sterk og fögur.
Um fjallveg má rekja feril hans,
er fékk hann að láni sögur.
Og hann hefir hlaupið, tifað, tölt,
svo tafði* hann ei urð né lækur.
Hann sandbleytu rann sem svellið
fölt
að sækja til lestrar bækur.
En sú var þá mörgum sárust raun,
þótt sæjust þeir ærið vinna,
þá höfðu þeir afgangs lítil laun
að leggja til bóka sinna.
En þráin var heit og þörfin sveið
unz þeir urðu ráðasnjallir.
pá fundu þeir eina færa leið:
I félagi kaupum allir!
Og fjölmargri byggð til blessunar
slíkt bókasafn orðið hefur.
I sannleika reynt og sýnt var þar
hvað samvinnan á og gefur.
Og þar hefir fólkið aðgang átt
að yndis- og vizku brunni.
Og enn skal hann ríkan eiga þátt
í alþýðumenningunni.
pá vaxa mun aldarandi nýr
og eflast af skápum góðum.
par fegurð og auðlegð fólksins
býr
í fræðum, í sögu og ljóðum.
pví þar, er menn bækur þekkja
bezt
og þvílíkir skápar standa,
þar ríkir sú trú, sem má sín mest
á musteri heilags anda.
27. nóv. 1937.
Guðmunduc Ingi.