Dvöl - 01.10.1939, Qupperneq 48

286
DVÖL
vlkja úr vegi og leyfa henni að aka
áfram. Ef ljón eru hvorki hrekkjuð
eða reitt til reiði, gera þau engum
manni mein. Þau taka ekki meira
tillit til bifreiðanna en köttur til
barnaleikfanga. Garðverðir hafa
oft rekizt á ljón við akvegina,
nokkur skref frá bifreið, án þess
að þau hreyfðu sig. Þau líta upp
sem snöggvast, lötra stundum spöl-
korn í burtu og leggjast rólega nið-
ur. Ljónshvolpar og önnur dýra-
ungviði nasa oft af bifreiðunum í
nokkurra feta fjarlægð, án þess að
sýna nokkurn ótta eða styggð. Slík
eru áhrif friðhelginnar. Vingjarn-
leg umgengni við óstýrilát villidýr
vekur hjá þeim traust til mann-
anna, en á hinn bóginn vekur
veiðiskapur og eltingarleikur við
dýrin, í því skyni að drepa þau
eða særa, óstjórnlega hræðslu hjá
þeim við manninn. Sum espast til
reiði og reyna að verja líf sitt til
síðustu stundar. Og svo segja menn
að dýrin séu grimm.
Hópa af zebradýrum, vatnahest-
um, fílum, antilópum og mörgum
öðrum villtum dýrum ber fyrir
augu ferðamannanna, sem aka um
þjóðgarðinn. Má svo að orði kom-
ast, að alls staðar sé morandi af
dýrum, smáum sem stórum, hvar
sem litið er.
Orð landsstjórans í Transvaal,
sem hann leggur dýrunum í þjóð-
garðinum í munn, eru á þessa leið:
„Við, dýrin í Kriiger þjóðgarðinum,
berum vitni samúð og vinsemd ykk-
ar mannanna í okkar garð. Þið
voruð um eitt skeið okkar skæð-
ustu óvinir. Það tekur tíma að
koma okkur í skilning um, að nýtt
og farsælt tímabil er byrjað í sam-
búð við ykkur. Misskiljið ekki
traustið, sem við berum til ykkar
mannanna."
Friðað land er ekki leiksvið í
eiginlegri merkingu þess orðs. Þar
á að ríkja kyrrð og ósnortin nátt-
úrufegurð. Það á að vera staður,
þar sem menn bera virðingu fyrir
tilverurétti fugla, ferfætlinga og
jurta — staður, þar sem blóm eru
ekki slitin upp, þar sem trjáplönt-
ur eru gróðursettar, hjálpað til að
vaxa og verndaðar fyrir eldi og
öðru tjóni, þar sem skógarhöggs-
maðurinn á að vera skógræktar-
maður og þar sem menn virða í
hvívetna tilverurétt náttúrulífsins,
en spilla því hvergi.
Ekkert er til svo hlægilegt, að ekki hafi
einhver heimspekingur einhvern tíma sagt
það. — Oliver Goldsmith.
Þá er dyggðin í mestri hættu, þegar hún
er talin sjálfsögð. — Basil de Sélincourt.
Stærstu syndirnar eru drýgðar í hug-
anum. — Oscar Wilde.
Fjölgun mannkynsins nemur 50.000 á
dag.
Frægðin er brennipunktur alls þess
misskilnings, sem safnast umhverfis nýtt
nafn.
Leitin — ekki þekkingin — er sú drif-
fjöður, sem gerir lífið heillandi.