Dvöl - 01.10.1939, Síða 53

D VÖL
getur maður talað um við annað
og betra tækifæri. ... Menn hljóta
að geta skilið, að mér ekki svo mik-
ið sem flugu skelfiskarnir í hug í
eitt einasta sinni, fyrr en ég kom
til Rajajoki, finnsku stöðvarinnar
við rússnesku landamærin.
Vegabréf mitt var rannsakað.
Botnlanga vantaði. Þröng gerðist
umhverfis mig. Finnska, mikil
finnska; eitthvað sem líktist þýzku,
einhvers konar franska, hafi það
átt að vera enska, þá skulum við
segja að það hafi verið enska. Loks
kom sænska; mikið málæði aftur
og fram. Og annað hvort hefir þeim
sýnzt ég verður trausts þeirra, al-
gerlega hættulaus, eða ég hefi haft
róandi áhrif á þá, því að það var
að því komið, að þeir slepptu mér
botnlangalausum inn í landið. Þá
kom allt í einu einhver yfirmaður,
sauðheimskulegur á svip, út úr ein-
hverri skrifstofu. Hann var auð-
sjáanlega á eftirlitsferð og þurfti
að eyða vinnutímanum einhvern-
veginn. Hann steig hvert fótmál í
virðingu fyrir sjálfum sér og þegar
hann var alveg kominn til undir-
manna sinna, var hann orðinn
einskonar persónugervingur toll-
laganna, einhverskonar tollpáfi í
eigin persónu.
Málið var lagt fyrir hann.
— Hvar er botnlanginn?
Hvern fjandann átti ég að segja?
Að ég hefði týnt honum, var of
eðlilegt til þess að vera sennilegt.
Að ég hefði gefið Stalin hann, eða
lagt hann á byltingargripasafnið?
291
Ég dró munnvikin niður, varð
hugsandi á svipinn og glennti
sundur alla fingurna.
— Seldur? spurði hann slóttug-
ur á svipinn.
— Nei. Ég hristi höfuðið.
— Stolið?
Ég gerði mitt til þess að það gæti
virzt sennilegt.
— Já, svo, ja-há, sagði hann með
sannfæringu. Ég vissi þetta....
Rússinn framkvæmir aldrei bylt-
ingu öreiganna.... Þeir svelta....
Nú hafa þeir stolið og étið innyfl-
in úr herranum....
Sigurður Helgason þýddi.
Fegurð verður ekki séð með særðum
augum. — H. G. Wells.
Enginn skyldi fara í sínar beztu buxur,
þegar hann fer út til að berjast fyrir
frelsi og sannleika. — Ibsen.
Englendinga er minnzt í biblíunni:
„Sælir eru hógværir, því að þeir munu
erfa jörðina." — Mark Twain.
Vér elskum landið okkar, eins og mað-
ur elskar konuna sína. Hann lofar ekki
hástöfum fegurð hennar og aðrar dyggð-
ir og hann er fús til að lofa öðrum mönn-
um að halda að þeirra kona sé bezta
konan í heiminum, þó að þeim vitanlega
skjátlist. — Séra W. R. Inge.
Sælir eru hjartahreinir, því að þeir hafa
svo mikið um að tala. — Edith Wharton.
Ritskoðun endar í rökfræðilegri full-
komnun þegar engum er leyft að lesa
aðrar bækur en þær, sem enginn getur
lesið. — George Bemard Shaw.