Dvöl - 01.01.1943, Síða 26

24
DVOL
Mamileg' nattiira
líftii Klijs Ilavies
Leifur flarald9son þýddi
Ó AÐ CATTÍ fyndi, að Dan
ökumaður var skapaður fyrir
hana, valdi hún samt að lokum
Selwyn; hann var fisksali í litlum
markaðsbæ í tíu kílómetra fjar-
lægð. Það var ekki trútt um, að
henni þætti fagurskapaður lík-
ami sinn, mjúkir kálfarnir, gljá-
andi, gula hárið og munnurinn
með mjallhvítar tennurnar verð-
skulda eitthvað betra en fornlega
kotbæinn hans Dans í einmana-
legum skógarjaðri, þar sem daun-
illt var af músaþef og sagga.
Kvöldið, sem henni snerist hugur,
fór hún heim til Dans, sem verið
hafði aleinn í kotbænum síðan
foreldrar hans dóu, og kallaði til
hans utan af hlaðinu, gegnum
opinn gluggann:
„KomdU' hingað út, silakeppur,
og hlj>ddu á mál hefðarkonu!"
Þegar hann rak stórt kónganef-
ið út úr gættinni, hélt hún áfram:
„Láttu mig fá ísaumuðu ábreið-
una, sem ég saumaði í í fyrravet-
ur. Þú og ég verðum aldrei hjón,
skarfurinn þinn! Eftir mánuð
giftist ég Selwyn fisksala, máttu
vita!“ Og um leið gaf hún hon-
um léttan selbita.
Dan, sem var dökkur á hár og
hörund, eins og Tatari, glennti
upp gul augun. Fast- við bæjar-
dyrnar var tunna með rigningar-
vatni. í eldingarflýti sökkti hann
pönnu í vatnið og skvetti því
yfir hana. Hún hopaði, en varð of
sein.
„Snautaðu burtu og gifztu þeim
spænis honum í allri þeirra sam-
búð. Þetta er hefnd hennar, hún
ætlar að eyðileggja síðasta hlut-
verk hans — meistaraverkið, og
fá sjálf uppreisn áhorfendanna,
sem aldrei höfðu séð hana öðru
vísi en í skugga af leiklist hans?
Pfuhh!? Ég sneri mér að sýslu-
manninum, þessu trausta ljúf-
menni, sem var jafn laust við
meinlokur og heilabrot. Hvað er
nú um réttvísina? Konan er morð-
ingi, hún hefir drepið í hugsun —
hefir sýnilega viljað margdrepa
manninn, en orðið of sein að
framkvæma það.
Réttvísin hegnir aðeins fyrir
verknað en ekki hugrenningar, og
þess vegna getur hún refsað þér
fyrir meiðyrði um konuna, þótt
hugrenningar þínar séu ekki í
samræmi við þau.
i