Dvöl - 01.01.1943, Blaðsíða 36

34
D VÖL
Við landamærin.
Snemma næsta morgun tek ég
mér far með járnbrautarlest, sem
á áætlun suður yfir landamærin.
Að klukkutíma liðnum staðnæm-
ist lestin við landamærastöðina í
Paddeborg. Allir fara út úr vögn-
unum, og hver með sína hand-
tösku. Vagnarnir renna gegnum
tollstöðina og bíða fólksins hand-
an landamæranna. Tollþjónarnir
skoða í töskurnar og fólkið gengur
gegnum húsið og þyrpist aftur upp
í vagnana. Ég stend einn eftir.
Tollþjónarnir tala eitthvað saman
í hálfum hljóðum. Þeir halda víst,
að ég hafi týnt vegabréfinu mínu.
Einn þeirra kemur beint til mín
og segir, að ég megi gjarna fara
yfir til Þýzkalands, ef ég komi aft-
ur með kvöldlestinni. Ég vil ekki
hætta á það. Vel gat það orðið mér
dýrt spaug, þegar ég kæmi aftur
að sunnan vegabréfslaus.
Ég geng út fyrir þorpið á leið til
Þýzkalands. Brátt rek ég mig á
varðmann, er stendur þar með
korða við hlið og byssu um öxl. Ég
spurði hann hvar landamærin
væru. Hann fylgir mér að stórum
steini, sem reistur var þar líkt og
leiðarmerki meðfram veginum á
íslandi. Danmerkur megin var
markað á hann ríkismerki Dan-
merkur, en hinum megin hið
þýzka ríkismerki, og ofan á stein-
inn var mörkuð rauf, sem sýndi
stefnu landamæranna. Ég geng
nokkra metra með varðmanninum
yfir á hina „þýzku grund“. —
Var ég virkilega undir öðrum
lögum og rétti þeim megin línunn-
ar? í öðru landinu býr þjóð, sem
leikur sér í auði og allsnægtum,
en í hinu landinu þjóð, sem er nær
örmagna eftir styrjöld og á barmi
gjaldþrots. (Hver 100 þúsund
mörk kostuöu þá, í júnímánuði
1923, 2 krónur og 50 aura, eða 25
kr. miljón mörk. Danskur bóndi
seldi um þetta leyti kvígu til slátr-
unar suður yfir landamærin. Hann
fékk fyrir kvíguna 9 miljónir
marka, en þegar hann kom heim
og fór að telja seðlana, þá vantaði
eina miljónina. Það var bara
smávegis mistalning. — Níu milj-
ónir þýzkra ríkismarka jafngiltu
þá 225 krónum í dönskum pening-
um).
Ég hafði þarna litla viðdvöl og
fór með næstu lest norður eftir.
Nú lá leið mín um hina gróður-
sælu austurströnd. Ég sá Dybböl
og Als, þar sem Danir vörðust of-
ureflinu 1864. Og nú var ferðinni
heitið til Askov. —
Skólinn í Askov.
Það er Jónsmessukvöld. Á skóg-
lausu svæði skammt frá skólanum
er hlaðinn stór bálköstur. Um
klukkan 9i/2 er safnazt saman
umhverfis bálköstinn. Rökkrið
færist yfir og bálið er tendrað.
Víða í nágrenninu sjást brennur.
St. Hans-Aften er þrettándakvöld
Dana. Bálkösturinn brennur meö
púðursprengingum og flugelda-
dýrð. Svo hefst dansinn kringum