Dvöl - 01.01.1943, Síða 91

DVÖL
89
Ævintýr á vortleg:i
4 Fcrðaþættir cftir Pál II. Jónsson 4
Síðastliðiö vor fór höfundur þessara ferðapistla í fjórtán daga ferð um Austur-
og Norðurland, ásamt Jakoöi Stefánssyni á Öndólfsstöðum i Reykjadal. Þeir ferð-
uðust á liestum og lögðu leið sína austur úr Mývatnssveit, um Hólafjöll, Jökul-
dalsreiði, Fljótsdalsheiði að Skriðuklaustri og Hallormsstað. Síðan út Hérað um
Hróarstungu og Jökulsárlilíð og til Fagradals. Þaðan yfir Búr til Vopnafjarðar,
Um Sandvíkurlieiði, Brekknaheiði, Þistilfjörð, Axarfjörð, yfir Reykjaheiði, um
Bláskógaveg og Reykjahverfi heim í Reykjadal.
Ú BAÐST MIG að segja þér
eitthvert ævintýra minna.
Eins og ég hafi lifað ævintýri?
Eru þau ekki einkaeign löngu lið-
ins tíma, þegar álfar bjuggu í
hólum, tröll í fellum og dvergar í
steinum? Þegar kóngsdætur biðu
brúðkaups síns í logagylltum
meyjarskemmum og prinsar á
fannhvítum hestum með fríðu
föruneyti þeystu um merkur og
skóga á villidýraveiðum? Eru ekki
ævintýrin komin undir græna
torfu með afa og ömmu, sem einu
sín og reyndi að hughreysta mig.
Hún og einn vinur minn keyptu
kistu og undirbjuggu útförina.
Sjálfur skipti ég mér ekki af
neinu — lét mér allt á sama
standa. En fyrr en varði geröist
atburður, sem mér sárnaði ofboðs-
lega, og við það létti mér stórum.
Presturinn í Upernivík, dáðlaus,
grænlenzkur Dani, kom á fund
minn og sagði, að Navarana hefði
dáið óskírð. Þess vegna yrði hún
ekki grafin í vígðum reit né klukk-
um hringt yfir moldum hennar.
Sig tæki það sárt, en hann gæti
enga líkræðu haldið. Hann hefði
naargsinnis predikað um viðbjóð
heiðindómsins, og hér sæjust af-
leiðingarnar. Hér hefði hann dæmi
til viðvörunar, er fólk myndi fæl-
ast. Ég sagði honum að snáfa til
helvítis með klukkur sínar og
ræður. En lík konu minnar yrði
ekki huslað eins og hundshræ.
Hún skyldi verða grafin í kirkju-
garðinum.
Aage Bistrup, nýlendustjóri í
Upernivík, var kunningi minn.
Hann þoröi ávallt að gera það,
sem sæmdi, þótt það bryti hæfi-
lega í bága við fyrirskipanir frá
Danmörku. Hann hafði því fengið
mörg ávítunarbréf frá stjórnar-
völdunum um dagana, en hann
hefir líka rétt hlut og leyst vanda
margra. Hann leyfði mér að gera
steinsteypta gröf í kirkjugarðin-
um, og fyrir valdi hans beygði
presturinn sig“.