Valsblaðið - 01.05.1992, Blaðsíða 12

„VIÐ ERUM ALLS
EKKI MONTNIR
HELDUR EINFALD-
LEGA BESTIR”
FARIÐ ENN EITT ÁRIÐ Á HANDKNATT-
LEIKSMÓTIÐ í TERAMO
Síðastliðinn vetur ákváðum við í öðrum
flokki Vals í handknattleik að skella okkur
til Teramo, á Italíu. Við höfðum verið þar
tvisvar áður og vorum því öllum hnútum
kunnugir. Fjáröflunin gekk mjög vel, undir
sterkri stjóm Spilafélagsins Þrastar, en hún
dekkaði um helming ferðarinnar. Mótið
stóðyfirdagana5.-l l.júlí.enviðákváðum
að lengja ferðina um viku á Riccione og
fjóra daga í London.
Sumarið leið hægt og við vorum famir
að hlakka til að fimmtudagurinn annar júlí
rynni upp, svo við gætum notið sólar þar
ytra í stað stöðugrar rigninga hér heima.
Loks leit brottfarardagurinn dagsins ljós og
aldrei þessu vant þurftum við ekki að vakna
upp um miðja nótt, því það var mæting kl.
13:00 á Hótel Loftleiðum. Við kvöddum
nú foreldrana, sem stóðu eftir klökkir þegar
rútan rann af stað og héldunt á vit
ævintýranna. Áður en við vissum, vorum
við komnir til London og stóðum fyrir
framan hið glæsilega hótel, Clifton Ford, í
„typical” íslensku sumar-veðri. Hverog
einn fékk sitt eigið herbergi sem voru
vægast sagt glæsileg. Þau innihéldu m.a.
sófasett, stórt rúm, skrifborð, sjónvarp og
video, minibar, hárblásara, fatapressu,
þrjá síma og var einn af þeim inn á baði.
Þegar dagur var að kveldi kominn, fannst
okkur ráð að snæða kvöldmat á
Mc’Donalds, sem var þama út um allt.
Blaðafulltrúinn, sjúkraþjálfarinn, nudd-
arinn og liðsstjórinn frægi, Jóhann
Birgisson leiddi hópinn um stórbrotnar
götur Lundúna og ætlaði að sýna okkur
það helsta í þorpinu. Jói sagðist rata betur
í London en í eldhúsinu heima hjá sér.
Við komumst svo að því að Jói eldar
greinilega ekki mikið heima hjá sér.
Haldið var snemma heim, því Clifton
Ford heillaði meira en næturlíf London og
daginn eftir átti að gera stórinnkaup.
Við vorum svo vaktir snemma næsta
dag af laglegri snót sem færði okkur
morgunverð í rúmið. Svo var Oxford stræti
tekið með stæl og var verslað grimmt —
sumirþó meiraen aðrir og sáum við Þórarin
og gullkortið hans lítið. Seinnaum daginn
var lagt af stað til Mílanó og voru við
komnir þangað um kvöldið. Þar beið okkar
12 tíma lestarferð i 1. farrými til Giulianova
og þaðan rúta til Teramo. Ferðin leið hratt
og var sofið í öllum klefum nema einum. í
honum voru Stebbi, Fídel, V alur og Þórarinn
að temja nýliðann Ara, auk þess sögðu
Óli Stefáns slakar á við að hlusta á
indverskan voga.
strákamir brandara og kepptust við að slá
mis fáranleg heims-met. Þar fór Stebbi á
kostum og sló nokkur met sem ekki verða
sett á prent. Snemma á laugardagsmorgni
komum við á leiðarenda. Þá fyrst fór að
reyna á ítölsku-kunnáttu „getrauna-
seðilsins” en það er lausleg þýðing á
gælunafni Þórarins, Toto. Hann hafði