Valsblaðið - 01.05.1992, Blaðsíða 30

knattíþróttafélag landsins (með þrjú lið í
Evrópukeppni á þessum vetri), heldur
einnig að vera besta áhangendafélagið.
Hér eru nokkur dæmi um svið þar sem
Valur ætti að reyna að gera gæðaátak fyrir
áhangendur, gera enn betur en fyrr.
Bætum aðstöðu áhorfenda, s.s. með sætum,
skjóli fyrirroki ogregni, greiðu aðgengi og
nægum bílastæðum.
Bjóðum upp á betri og fj ölbrey ttari veitingar
á leikjum og færum áhangendum veit-
ingarnar þegar því verður við komið, s.s.
heitt kaffi, kalt gos, ís, poppkom.
Bjóðum upp á veitingaaðstöðu fyrir og
eftir leiki, þar sem menn geta sest niður og
rabbað saman og spáð í málin.
Stuðlum að samskiptum áhangenda og
leikmanna með skipulegum hætti, s.s.
með því að hafa umræðu- og kynningar-
fundi í félagsheimilinu nokkrum sinnum
á leiktímabilinu.
Eflum útgáfu leikskrár og annars efnis
sem í senn fjallar um viðfangsefni líðandi
stundar og hefur söfnunargildi vegna gæða.
Efnum til leikja, keppna og alls kyns
uppátækja þar sem áhangendur eru
verðlaunaðirfyrir stuðning sinn við félagið.
Látum áhangendur finna að Valur leggi
sig fram um að gera þeim til hæfis.
Ég hef verið áhangandi Vals síðan á
unglingsárum, en aldrei starfað í félaginu.
Núna get ég vonandi farið að endurgjalda
ánægjustundimar sem Valur hefur veitt
mér á liðnum áratugum. Ég vil gera það að
sérstöku baráttumáli mínu að hjálpa
félaginu að þjóna áhangendum sínum.
Stefán Halldórsson.
Höfundur var umsvifalaust settur til starfa
í félagsmálaráð Vals, eftir að hann viðraði
þessarhugmyndir.
MINJASAFN VALS
Áður en nýja íþróttahúsið reis var, við
suðurenda gamla íþróttahússins, láreist
viðbygging sem m.a. hýsti bikarasafn
VALS í hansa-hillum en þær voru í þá
daga til á öðru hverju heimili á íslandi.
Við félagarnir úr Hlíðunum, sem á
sjötta og sjöunda áratugnum áttum ófáar
ferðimar á Hlíðarenda, löbbuðum alltaf
með-fram þessari byggingu og oft kíktum
við í gegnum gluggana og virtum fyrir
okkur dýrðina. Það var ekki laust við að
við værum stoltir yfir því að vera í félagi
sem ætti svo marga og fallega bikara.
Síðar fluttist hluti af bikarasafni VALS
í gamla félagsheimilið. En þegar við-
byggingin við íþróttahús var tekin í
notkun áttu munir félagsins sér engan
samastað.
Fyrir rúmum tveimur árum var skipuð
sérstök nefnd innan félagsins er skyldi
koma munum og minjum félagsins í
sómasamlegt hort'. í nefndinni hafa
verið Guðmundur Ingimundarson, Gísli
Sigurðsson, Þórður Þorkelsson og Jafet
S. Ólafsson, sem jafnframt er fonnaður.
Nefndin byrjaði á því að koma upp
skápum fyrir bikara og muni félagsins.
Alls eru þessir skápar nú orðnir um 12
metrar á lengd. Auk þess sem aðstaða
var sköpuð í anddyri hússins.
Allir munir félagsins hafa verið skráðir
og eru þeir um 400 talsins. Flestir þeirra
eru nú til sýnis þannig að ekki þarf lengur
að gægjast á glugga. Þeir gripir, sem
vinnast ekki til eignar , eru sýndir í
anddyri og þar skipa bikarar unnir vegna
sigurs í bikarkeppni í handbolta og
fótbolta heiðursess.
Bikarasafn VALS er glæsilegt og efa ég
að nokkuit félag geti státað afjafn glæsilegu
safni. Fyrr á árum voru flestir bikarar úr
silfri en vegna þess að slíkir bikarar eru
dýrir í dag er nær alveg hætt að veita þá.
Saga Vals erað hluta til skráð í minjasafni
félagsins og því mikilvægt að það sé í góðu
lagi.
Minjanefndin mun á næstu misserum
leitast við að koma myndum í eigu Vals í
gott horf. Settar verða upp myndir af
öllutn íslandsmeisturum Vals bæði karla
og kvenna.
Minjanefnd hvetur alla Valsmenn til að
færa félaginu muni eða myndir sem betur
eiga heima á Hlíðarenda. Slíkum munum
má koma til húsvarðar eða Jafets S.
Ólafssonar. Sem dæmi um skemmtilegt
skjal, sem kom í leitimar ekki alls fyrir
löngu,- er hér úrdráttur úr söngtexta frá
Árshátíð Vals haldin 5. febrúar 1953 og
það dugði ekkert minna en að semja lag
og texta í tilefni dagsins:
KVEÐJA
TIL
VALSMANNA
Á minningarkvöldum við sitjum í sátt
með sigrana gleði í hjörtum,
og ennþá sem forðum mun hugurinn hátt
sig hefja mót tindunum bröttum.
Við höldum á brattan með sólskin í sinni
og samspil í hjörtunum inni.
Lag: Sigfús Halldórsson
Ljóð: Guðmundur Sigurðsson
Fyrir hönd Minjanefndar
Jafet S. Ólafsson
Valsblaðið
1