Valsblaðið - 01.05.1992, Blaðsíða 8

Bjarni Bjarnason við fjósið og félagsheimilið í bakgrunn, en húsin voru gerð upp í stjórnartíð hans.
HVER ER VALSMAÐURINN
„STENDIPAKKAR-
SKULD VBÐ VAL”
Bjarni Bjarnason fyrrum varaformaður Vals og
stjómarmaður í körfu- og knattspymudeildum
Texti: Antony Karl Gregory
Bjami Bjamason er nafn sem margir
Valsmenn kannast við enda hefur hann
verið viðloðandi félagið í langan tíma.
Fyrir utan það að hafa spilað knattspymu
með Val upp alla yngri flokkana þá hefur
hann setið í stjórn knattspyrnu- og
körfuboltadeildunum ásamt því að hafa
setið í aðalstjóm félagsins. Valsblaðið
varði einni kvöldstund með Bjama ekki
alls fyrir löngu og spjallaði m.a. við hann
um barnæskuna, stjórnarsetu hans og
framtíð félagsins. Það var greinilegt að
Bjarni hafði mjög gaman af að rifja upp
atburði fortíðarinnar þar sem hann ljómaði
allur við frásögnina.
„Ég er fæddur 1948 á Snorrabrautinni
en fly st síðan 5 ára gamall á Miklubrautina
og bý þar alveg þar til ég yfirgef föðurhúsin
og giftist Emilíu Ólafsdóttur 1972. Það
má því segja að ég hafi verið hinn
dæmigerði Hlíðarbúi.”
Greinilegt er að Bjami talar með stolti
um að hafa verið Hlíðarbúi, hvemig ætli
hafi verið að alast upp í Hlíðunum á
þessum tíma?
„Það var hreint út sagt stórkostlegt að
vera bam í Hlíðunum á þessum árum. Það
voru margir krakkar í hverfinu og mörg
svæði þar sem við gátum leikið okkur
daginn út og inn óáreitt. Við vorum
hreinlega alltaf úti að leika okkur í alls
kyns leikjum. Á haustin og vetuma vom
það eltingar- og skylmingarleikir sem áttu
hug okkar allra en á sumrin komst ekki
mikið annað að en knattspyrna því
knattspyman var manns líf og yndi á
þessum tíma. Til marks um hvað fót-
boltinn átti stóran hlut í mér má geta þess
að þegar það átti að senda mig í sveit, eins
og eldri bræður mína, þá gat ég ekki
hugsað mér að fara vegna þess að ég var
byrjaður að æfa fótbolta og vildi ekki
missa af kappleikjum sumarsins. Það var
því ekki um annað að ræða en að setjá upp
skeifu og fella nokkur tár og það nægði til
þess að ég fékk að vera í bænum! En eftir
að ég varð fullorðinn hefur mér ekki