Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Qupperneq 26

24
livernig kennslustofan liggur, liefur meiri pýðingu fyrir
kennsluna en margur hyggur. J>ví afskekktara sem
skólahúsið er, pví betur svarar pað tilganginum. Skúl-
ar, sem standa par sein mikil umferð er, eru ópægileg-
ir fyrir kennarana og pað er skaðlegt fyrir börnin, en
engum er pað óhollara, en hinu sangvinska barni.
í skólahúsum og kringum pau verður pví að forðast
allt pað, sem getur glapið kennsluna, eða dregið athuga
barnanna frá henni. Aptur á móti verður að kosta
kapps um, að halda eptirtekt hins sangvinska barns við
efnið, ineð pví að setja fram með lífi og fjöri pað, sem
læra skal. Eitt gamanyrði, pegar svo ber undir að
pað á við, getur opt komið að gagni. Hið sangvinska
barn vill nú einu sinni hafa skemmtun, og sje pví
neitað algjörlega um hana við kennsluna, lærir pað
með tregðu, og gjörir kennslustundirnar að kvalatímum
fyrir sig og kennarann. J>ur alvörugefni á hjer ekki
heima. Kennarinn má ekki gleyma pví, að pað liefur
mjög mikla pýðingu fyrir starf hans, að hann gjöri
kennslustundirnar skemmtilegar fyrir slík börn. |>eg-
ar pað á við, á hann að setja pað sem hann kennir,
fram, eins og ljetta lýsingu á efninu, eða eins og hann
væri að segja sögu. Og pegar hann er að sýna kenuslu-
áhöld, verður hann að tala Ijóst og vekjandi. Einnig
er gott, að hann skýri kennsluna sem optast með pví,
að teikna lauslega á skólatöfluna pað, sem liann er að
lýsa eða kenna um. Að sýna myndir og brúka sem
mest kennsluáhöld, er yfir höfuð að tala affarasælust
kennsluaðferð við sangvinsk börn.
Þau hafa ört minni; eru fljót að læra, en gleyma
einnig íijótt. Endurtekningar eru pví lífsnauðsynlegar,
og laugardögunum verður ekki á annan hátt betur var-
ið fyrir pau, en með pví að endurtaka pað, sem lært
hefur verið alla vikuna.