Morgunn - 01.12.1945, Side 23

M O R G U N N
101
Þá langar mig til að greina dæmi forspár um alvarlega
og þýðingarmikla atburði. M. A. Tardieu, læknir í Mont
Dore, segir frá þeim spádómi. Þótt spádómurinn væri
fluttur í júlimánuði 1869, voru nokkurir vottar að honum
enn á lífi árið 1915, þegar hann kom loks að fullu og öllu’
fram. Frásögn hans er þessi:
,.Léon Sonrel, sem fyrr hafði stundað nám við Kennara-
háskólann en nú var starfsmaður við stjörnurannsókna-
stofnunina í París, var mikill vinur minn og umgengumst
við mikið. Hann var vísindamaður í húð og hár. Með hon-
um og með hjálp hans hafði ég verið meðstofnandi að
stjörnurannsóknastofnuninni í Montsouris.“
Nú minnist Tardieu í frásögn sinni nokkurra spádóma
Soni’els, sem höfðu í’ætzt, og segir þvi næst:
,,En ,svo var það, þegar við voi'um á gangi saman í
Luxemburggöi’ðunum í París, beint á móti lyffi'æðinga-
skólanum, að hann sagði fram spádóm í samfelldar þrjár
klukkustundir, sem liafði mikil áhrif á mig. Allan þenna
tíma hélt hann áfram göngu sinni, en nam staðar öðru
hvoru og leit þá upp.
,,Ó, hvað er þetta?“ sagði hann. „Það er styi’jöld. Þú.ei’t
að gegna skyldu þinni sem foringi á Boulevöi’dunum1). En
hvað þetta er óvænt. Ég sé þig vera að telja peninga við
Noi’ðui’-járnbrautai'stöðina. Nú ert þú kominn inn í lestina
ásamt mörgum öðrurn. Þið nemið staðar við Aulnoy! Nú
komið þið til Hirson. Nú er’tu í Meziei’es, en hvert ætlarðu
að fara? Sedan ... Ó, hvílík orusta! Þú ert staddur í mik-
illi hættu .... Ó, veslings landið mitt! Hvílík eyðing! Hví-
lik óhamingja! ó, Guð minn!“ Nú nam hann staðar
augnabliksstund og grét.
Hann hélt áfram göngu sinni og ég fylgdi honum. Hann
lypti höfði, eins og hann horfði upp í geiminn, gei'ði ákveð-
nar handahreyfingar og hélt svo áfram að tala:
„Ó, hvílíkur ósigur! Hvílík eyðilegging! Aumingja land
1) Alkunnar götur í Parísarborg.