Morgunn - 01.12.1945, Síða 40

118
MORGUNN
Vísir 5. janúar 19.^6.
Það hefir ekki verið minnzt mikið opinberlcga á „undr-
in á Elliheimilinu“, sem svo eru nefnd, nú um nokkurt
skeið. Ég er ekki að skrifa um þau hér, af því að ég
hafi fundið einhverja lausn á því, hvernig maðurinn-
varð heill, sem allir geti sætt sig við. Ekki treysti ég
mér til þess og læt hvern um að hafa þá skýringu í
friði, sem hann telur réttasta. En ástæðan til þess, að
ég brýt nú aftur upp á þessu umræðuefni, er sú að ég
fékk ekki alls fyrir löngu bréf utan af landi og fjallaði
það að nokkru leyti um þetta efni.
Bréf þetta er ritað vestur við ísafjarðardjúp af Sig-
,urði bónda Þórðarsyni á Laugabóli. Geri ég ráð fyrii"
því, að margir hafi gaman af „innleggi“ lians í þetta
mál, því að ég þykist vita, að laust sé við, að menn
hafi rökrætt það til hlítar, enda verða slík mál aldi’ei
rædd svo að komizt verði að niðurstöðu, sem allir geti
fallizt á. Menn hafa yfirleitt skipzt í tvo flokkaí máli
þessu og þeir ekki getað komið sér saman. Það vita
allir, sem hlýtt hafa á rökræður manna um 'málið eða
tekið sjálfir þátt í þeim.
En þá er ekki rétt að hafa formálann lengri og byrja
á kaflanum úr bi’éfi Sigurðar. Hann segir: „. . . Það
kom svolítið skrítið fyrir heima hjá mér í sambandi við
fréttina um „undrin á Elliheimilinu". Hinn 12. nóvem-
ber s.l. var Vilhjálmur Vilhjálmsson að tala um „dag-
inn og veginn“ í útvarpinu og sagði þá, að það, sem
mest væri talað um í bænum hjá ykkur, væru þessi
undur. Við höfðum ekki heyrt hér eitt orð um þessi
undui og enginn hér í nágrenninu, svo að maður vissi
til og hver spurði annan um, hvaða undur mundu þar
hafa gerzt.
En hér er maður, sem Torfi heitir. Hann segir okkur
þá alla söguna um þennan Gísla frá Hjalla, að hann
hafi fengið beina fingur, kastað hækjum og annað, sem
seinna reyndist rétt vera. Þegar við spurðum Torfa,