Morgunn - 01.12.1945, Qupperneq 62

140
MORGUNN
honum hina ný.ju leyndardóma og hinar nýju skyldur, sem
honum ber að rækja.
Ég hefi minnzt á hinar náttúrulegu, já, segja má hinar
heimalegu aðstæður í nýja heiminum. Oss kann að virðast,
að andalíkaminn og umhvei*fi hans séu nokkuð óverulegir
og loftkendir hlutir, en það er misskilningur. Ef fólk, sem
lifði heimi þar sem allt væri úr blýi, sæi vorn heim, mundi
því finnast hann óverulegur og loftkenndur. Allt er undir
því komið, að umhverfið sé úr samskonar efni og líkaminn,
sem vér lifum í og skynjum með. Sé svo, finnst oss um-
hverfi vort vera fast og áþreifanlegt. Ef vér höfum þetta
í huga, sjáum vér, að það er aðeins vegna þess, að vér höfum
grófari skynjun, að oss finnst andaheimurinn vera loft-
kenndur og óverulegur, hann er þeim, sem þar lifa, eins
áþreifanlegur og fastur og oss er sá heimur, sem vér
lifum í. Það er ekki til neins, að ætla sér að gera samanburð
á aðstæðunum á einu tilverusviði og öðru. Hvert tilverusvið
á sinn eigin mælikvarða, sem ekki er hægt að leggja á
önnur.
Vér erum nú komnir að því, þegar andinn, sem hefir
fengið lausn frá jarðneska likamanum, er að ganga inn
til hins nýja lífs. Hið ytra umhverfi er ósegjanlega unaðs-
fullt og sálin finur djúpa hamingju, dýpri cn hún þekkti
áður á jörðunni. Hún dvelur með þeim, sem hún elskar,
og ekkert ósamræmi þekkist. Þeir, sem elskuðu hinn fram-
liðna og farnir voru undan honum, hafa útbúið heimili
fyrir hann. Það er nákvæmlega eins og hann hefði kosið.
í öllum efnum hefir verið farið eftir smekk hans. Þarna
finnur hann fyrir garða, blóm, skóga og vötn, og allt er
uppljómað eins og af gulinu skini.
Bráðlega er honum sagt, að velja sér starf, svo að hann
geti fundið sem best not hæfileika sinna. Hafi maðurinn
margskonar hæfileika, kann honum verða jafn erfitt þarna
eins og á jörðunni að taka ákvörðun um starf sitt. Þannig
kemur það í ljós af því, sem Lester Coltman skrifaði í
gegn um miðil eftir andlátið, að honum varð erfitt, að veija