Morgunn - 01.12.1945, Qupperneq 76

154
MORGUNN
lega á óvart. Þegar móðir minn andaðist var ég stödd í 30
míina fjarlægð frá henni. Ég hafði farið frá henni fvrir
rúmum degi. Um nóttina vaknaði ég við það, í rúmi mínu,
að ég sá hana svífa fyrir ofan mig. Hún var miklu ung-
legri að sjá, en þegar ég kvaddi hana um morguninn áður,
og hún ljómaði af hamingju og hreysti. Það var ekki fyrr
en morguninn eftir að ég fékk símskeyti um, að hún hefði
andazt, — og raunverulega fáum augnablikum áður en
hún birtist mér.“
Áhrifin frá Móðir fú Leonards var gömul og hrum,
nýlátnum en andalíkaminn, sem af hinum jarðneska
mönnum fæddist í dauðanum, var ungur og hraust-
ur. Að skyggna fólkið sér oft þá, sem hárri
elli hafa náð, gamla eins og þeir voru síðast á jörðunni
kemur til af því, að hinir framliðnu kjósa oft að sýna sig
eins og þeir voru síðast, til þess að þeir þekkist. Einkum ef
þú hefir aidrei séð vin þinn fyrr en í elli hans, mundir þú
alls ekki kannast við hann ef honum væri lýst fyrir þér
eins og hann lítur raunverulega út í hinum heiminum,
ungur og hraustur. En þar er máttur hugans svo mikill,
að hinir framliðnu geta með einbeiting hugarorkunnar
sýnt sig hinu dulskyggna auga í hvaða gerfi. sem þeir
óska. Hinn aukni máttur, ásamt hinni undursamlegu til-
finning lausnar og frelsis, sýnist vera eitt mesta fagnaðar-
efni þeirra, sem nýlega eru farnir yfir landamærin. Og
stundum virðast þeir geta eins og yfirfært þesa sælu sína
á jarðnesku ástvinina í þeirra sorg. Mér er minnisstætt, er
ég ko.m einhverju sinni til konu, sem bar djúpa sorg, hún
var móðir, sem fyrir fáum dögum hafði misst barn, sem
hún unni mikið. Ég spurði hana, hvernig henni liði. „Ég
þori varla að segja það,“ sagði hún, „það er svo óeðlilegt.
En eftir svefnlatisa nótt, og eins og sorg min er mikil,
hefi ág í allan morgun verið altekin svo undarlegri sælu-
tilfinning, að ég get ekki lýst því. Mér hefir fundizt ég
vera svo létt, eins og ég gæti flogið, og svo glöð. Ég hefi