Fréttablaðið - 22.01.2011, Blaðsíða 28

28 22. janúar 2011 LAUGARDAGUR
Fyrsta platan sem ég eignaðist, í Kaupfélaginu á Reyðarfirði þegar
ég var fjögurra ára, var Colour by
Numbers með Culture Club og ég hlusta
ennþá á hana. Hún er alveg frábær, það
er ekkert flóknara,“ segir Bóas Hall-
grímsson, söngvari rokksveitarinnar
Reykjavík. „Boy George er með ein-
staklega flotta rödd og svo er hann svo
flottur með augnblýant og maskara. Það
var svo ögrandi að sjá karlmann í svona
múnderingu að ég sannfærði mömmu um að þessa plötu
yrði ég hreinlega að eignast.“
Ímynd hins harða rokkara hefur lengi loðað við Bóas,
en hann segist þó aldrei hafa verið feiminn við að hlusta
á hverja þá tónlist sem honum þóknast. „Ég hef hlustað
á alls konar væmið dót, eins og til dæmis söngkonuna
Sade, en ég kem úr svo umburðarlyndri fjölskyldu að ég
hef aldrei kunnað að skammast mín fyrir áhugamálin.
Það kemur fyrir að fólk hlær að mér en ef maður er bara
nógu öruggur með sjálfan sig hefur það engin áhrif,“ segir
Bóas.
Hreifst af maskaranum
Bóas Hallgrímsson, söngvari rokksveitarinnar Reykjavík
Ú ff. Ekki segja neinum, en ég fíla Melanie,“ segir hinn eitilharði tón-
listarmaður Hlynur Áskelsson, öðru
nafni Ceres 4, og bætir við að hann hafi
stolist í plötur gömlu hippasöngkonunn-
ar, sem flutti meðal annars lögin Brand
New Key og Lay Down (Candles in the
Rain) auk vinsællar útgáfu af Ruby
Tuesday þeirra Rolling Stones-liða.
„Og fyrst ég er að opna mig get ég svo
sem viðurkennt aðdáun mína á Barry Manilow í leiðinni.
Ég sá oft myndbönd með honum í þættinum Skonrokki
á sínum tíma og það var eitthvað við bleika kinnalitinn.
Hann á stað í hjarta mér, þótt það sé ekki mjög pönkað.“
Eitthvað við kinnalitinn
Hlynur Áskelsson
Þetta er snúið. Ég hef grun um að ekk-ert kallist „forboðið“ á okkar laus-
ungartímum. Hér áður fyrr var almenn
samstaða um hvað væri svo hallæris-
legt að það verðskuldaði fordæmingu
sam félagsins. Nú þætti þetta dónaskap-
ur og til marks um skort á umburðar-
lyndi. Svona hnignar öllu,“ segir Karl
Th. Birgisson fjölmiðlamaður, spurður
um sínar laumunautnir í tónlist.
Hann getur þó rifjað upp dæmi um slíkt úr fortíðinni.
„Á unglingsárum stalst ég mikið til að hlusta á hljómsveit
sem hét Skyy og skartaði meðal annars klassíska gítar-
leikaranum John Williams og bassaleikaranum Herbie
Flowers. Þar var blandað saman klassík, rokki og djassi
á ótrúlega hugmyndaríkan hátt. Þetta þótti yfirgengilega
hallærislegt og vinur minn Andrés Magnússon stríðir
mér enn á þessu við hvert tækifæri, en hann var að vísu á
þessum árum upptekinn við að skafa að innan á sér eyrun
með þungarokki, sem ætti að banna,“ segir Karl.
Hann segir þessa reynslu hafa kennt sér að fara laumu-
legar með takmarkalausa aðdáun sína á tveimur öðrum
söngvurum sem þóttu ekki par fínir, amerísku kántrí-
boltunum Jim Reeves og John Denver. „Reeves er með
næstflottustu rödd sem Ameríka hefur alið, flottari en
Sinatra en skrefi á eftir Presley, og enginn fangar amer-
íska sveitasíðrómantík betur en Denver. Þetta fór ég
náttúr lega með eins og mannsmorð á þessum viðkvæma
aldri, en játa glaður núna. Hin seinni árin hef ég sérstak-
lega gaman af að setja hljómsveitina Sailor á fóninn. Full-
komið froðupopp, en alger apaheilaskemmtun. Þar set ég
reyndar mörkin. Kærastan hefur reynt að láta mig hlusta
á eitthvað sem heitir Michael Bublé. Nafnið eitt segir alla
söguna. Það hlustar enginn karlmaður með sjálfsvirðingu
á slíkt. Nema kannski Andrés í laumi.“
Fór með eins og mannsmorð
Karl Th. Birgisson fjölmiðlamaður
Tónlistarmaðurinn og plötusnúður-inn Kristinn Gunnar Blöndal, sem
einnig gengur undir nafninu KGB, seg-
ist ekki vita lengur hvað flokkist undir
laumunautnir í tónlist og hvað ekki.
„Ætli ég sé ekki bara orðinn samvisku-
laus í þessum málum,“ segir hann, en
viðurkennir þó aðdáun sína á laginu Lífið
er lag sem hljómsveitin Módel flutti í
undankeppni Eurovision árið 1987. Lagið
hafnaði í öðru sæti keppninnar á eftir
sigurlaginu Hægt og hljótt eftir Valgeir Guðjónsson, sem
tryggði Íslandi 16. sætið í lokakeppninni í Belgíu um vorið.
„Ég fílaði þetta lag mjög vel á sínum tíma og geri það enn,
þetta hefur verið fast í hausnum á mér ansi lengi. Einn helsti
kostur þess er sá að það er hægt að syngja svo margt í stað-
inn fyrir „Lífið er lag“, til dæmis „Förum af stað!“ eða „Allir
í bað!“. Ég geri það oft við dóttur mína,“ segir Kristinn
Gunnar. Hann nefnir líka auglýsingalag fyrir hlaupbangsa
(gummibears), sem var upphaflega eftirlætislag dóttur hans
en hefur einnig unnið sér sess í huga tónlistarmannsins.
„Það var kvöl og pína að heyra þetta aftur og aftur, algjör
viðbjóður, en eftir þúsund hlustanir er ég byrjaður að sjá
ýmislegt í laginu og kann nokkuð vel við það. Skrítið.“
Allir í bað!
Kristinn Gunnar Blöndal, tónlistarmaður og plötusnúður
Laumunautnir tónlistarinnar
Flestir eiga sér einhverjar laumunautnir, eða „guilty pleasures“ upp á ensku, varðandi tónlist og halda upp á ákveðin lög eða tón-
listarmenn sem almennt þykja ekki mjög töff. Kjartan Guðmundsson bað nokkra um að koma út úr skápnum með sínar nautnir.
Rebekka Bryndís Björnsdóttir, með-limur í hljómsveitinni Hjaltalín,
segist nánast aldrei skammast fyrir þá
tónlist sem hún hlustar á. Hún viður-
kennir þó að það sé ekki algilt.
„Lagið Gasolina með Daddy Yankee
er ein af mínum helstu laumunautnum.
Mér finnst það í alvörunni gott lag,“
segir Rebekka.
Gott lag í alvörunni
Rebekka Bryndís Björnsdóttir, hljómsveitinni Hjaltalín
Ég er nú yfirleitt fyrir tregafullar og flóknar tónsmíðar eða ljóðræna
söngvaskáldatónlist,“ segir Yrsa Þöll
Gylfadóttir rithöfundur.
Hún segist þó einnig kunna vel
að meta sálartónlist. „Undir hana
flokkast heil mergð af misgóðum og
mismetnaðar fullum lagasmíðum, sumar
hverjar algjör listaverk og aðrar ódýr-
ari, sem rembast svolítið við að vera
kynþokkinn holdi klæddur. Ætli mín syndsamlega sæla
sé ekki einmitt af þessum toga, en það er lagið Sign Your
Name með Terence Trent d‘Arby. það er eitthvað sexí við
þetta lag, en um leið mjög hallærislegt,“ segir Yrsa.
Sexí og hallærislegt
Yrsa Þöll Gylfadóttir rithöfundur
■ DADDY YANKEE■ TERENCE TRENT D‘ARBY ■ BARRY MANILOW
■ MÓDEL ■ CULTURE CLUB
■ JOHN DENVER