19. júní - 19.06.1971, Blaðsíða 25

uð í stofnun, þar sem sjúkratryggingar greiða
fyrir hann. Þessi tími lengist nú í fjóra mánuði
á tveimur árum. Þótt lífeyrisþegi dveljist um
tíma í sjúkrahúsi, falla allt að einu til ýmis föst
gjöld, svo sem húsaleiga, sími o. fl., sem hann
þarf að standa skil á. Missir lífeyris við sjúkra-
húsdvöl, sem er ekki því lengri, getur valdið því,
að ekki sé að neinu að hverfa, er dvölinni lýkur.
Niðurlag.
Eitt þeirra atriði, sem mér er tjáð að hafi frá
fyrstu tíð verið meðal tillagna Kvenréttindafé-
lagsins um tryggingamál, er, að hjón, sem bæði
eru lífeyrisþegar, skuli fá sama bótarétt og tveir
einstaklingar. Mál þetta virðist mér engan veg-
inn eins einfalt og það lítur út fyrir. Færa má
rök að því, að búrekstur tveggja í sameiningu
sé hagkvæmari en búskapur einstaklinga sitt í
hvoru lagi. Enda fá hjón, sem samvistum eru,
90% af lífeyri tveggja einstaklinga. Rétt er að
taka hér fram, að í tryggingalögum er orðið ein-
staklingur notað í merkingunni einhleypingur.
Sameiginlegt iðgjald hjóna er aðeins 10% hærra
en iðgjald eins karlmanns. Þegar þetta er haft
í huga, mætti ætla, að hækkaðar bætur til hjóna
hefðu þá einnig í för með sér aukna gjaldskyldu
hjóna. Þess má geta hér til fróðleiks, að við
stöndum feti framar grannþjóðum okkar, að því
er til bótaréttar hjóna tekur. Frændþjóðirnar
greiða hjónum 75—85% lífeyris tveggja ein-
staklinga, en við 90%. Hlutur giftu konunnar er
því að þessu leyti talsvert betri hér á landi. Um
ógiftu konuna er það að segja, að hún greiðir
sem næst fjórðungi lægra iðgjald en karlmaður,
en lífeyrir til kvenna og karla er jafnhár.
Lengi má agnúa finna á jafnflóknum og viða-
miklum lagabálki og lögunum um almannatrygg-
ingar. Sjálfsagt er fyrir ábyrga borgara að fylgj-
ast vökulum augum með breytingum á þessu
sviði sem öðrum og benda á endurbætur. Að öllu
samanlögðu má þó segja, að ýmsar breytingar,
sem gerðar hafa verið á tryggingalöggjöf okkar
á síðustu tólf árum, hafi fært íslenzkum konum
stórkostlegar réttarbætur. Ekki er það sízt að
þakka þeim hugmyndum um jafnrétti kynjanna,
sem öllum réttsýnum mönnum finnst sjálfsagt
að ríki.
Ragnhildur Hélgadóttir lögfrœðingur.
19. Júní
STEINGERÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
JCc
onun
onninn
Álútur yfir voginn
einn rœr þá daprast loginn
blaktir á brunnu skari —
beðið er eftir fari.
Þreytir hann þungan róður
þolimnóður og hljóður.
Áratök undir leika
öldusoginu veika.
Skinið frá skörðum mána
skerpir dúlræða brána
við klœðnaðinn kolsvarta.
Hvín við sigðin hin bjarta.
Nökkva í nausti bindur
nistir ískaldur vindur.
Feikn býr í fölva nœtur
fjörusóleyin grœtur.
Gustar af feigðarfasi
fölna sporin í grasi.
Silfurþi'áð sundur heggur
sálina að barmi leggur.
Ber hana á bróðurarmi
burt frá kvöl og harmi.
Konungsþjónn krýndur raunum
kveinstafi fœr að launum.
23