19. júní - 19.06.1973, Blaðsíða 7

Við þjóðfélagsbreyiingar síðusiu áraiuga hefur það
siöðugi færzi í vöxi, að konur siarfi uian heimilis.
Þess vegna leiiar sú spurning á, hvernig þjóðfélagið
fái noiið siarfskrafía kvenna og jafnframi sé börnun-
um vel borgið.
til menntunar og þjálfunar. Þeirri
sókn fylgja óhjákvæmilega gleði
og sorgir í kapphlaupi daglegs ann-
ríkis. tJr hnjaskinu er manneskj-
unni nauðsyn að eiga sér inn-
hlaup, þar sem vinum er að mæta
og vernd vís.
Þennan mikilvæga þátt heimil-
isins er því aðeins unnt að rækja,
að gagnkvæmur skilningur sé fyrir
hendi á kjörum hver annars hjá
þeim hóp, sem myndar fjölskyld-
una hverju sinni. Sá skilningur
sprettur aðeins upp af jafnrétti
einstaklingamia, jafnri innbyrðis
lilutdeild og samábyrgð út á við.
Ef við teljum okkur nú hafa
nálgazt hvatann að æskilegu fjöl-
skvldulífi í nútímaþjóðfélagi, ligg-
ur beinast við að athuga, hvemig
við stöndum að framkvæmd þess.
Höldum við ennþá í heimilishætti
horfinna þjóðfélagsforma, eða höf-
um við áttað okkur og aðlagazt
nýjum siðum? Erum við ef til vill
einhvers staðar bil beggja? Auðvelt
er að spyrja, en erfiðara um svör.
Til þess að hlaupa ekki frá mál-
inu alveg óafgreiddu var gripið til
skoðvmarkönnunar, að vísu í ör-
smáum stíl, þar sem úrtakið náði
aðeins til fimrn aðila. Þeim var
gert Ijóst, að verið væri að fjalla
um æskilegt f jölskyldulíf og beðnir
að segja eitthvað úr daglegu lífi
sinu.
1. Fimm ára drengur sagði: Ég
vildi, að ég gæti verið á leik-
skóla, eins og frændur mínir í
Vesturbænum. Þeir fóm með
fóstrunum að skoða slökkvistöð-
ina, lögreglustöðina, og þeir sáu
fisk á færibandi í hraðfrysti-
húsinu. Þá hefði ég líka eitt-
hvað spennandi að segja pabba
og hinum, þegar við værum öll
heima Mamma er stundum dá-
lítið ergileg við mig, af því að
hún er hrædd, þegar ég er að
klifra í nýbyggingunni.
2. Sextán ára stúlka sagði: Ég
held, að amma skilji mig betur
en mamma, hún hittir svo
marga, siðan hún fór á dvalar-
heimilið.
3. Þrjú svstkini milli fermingar og
tvítugs sögðu: Hjá okkur er
verkaskipting á heimilinu. Við
þrjú sjáum um morgunmatinn
til skiptis. Faðir okkar kemur
heim um hádegið og sum okkar
eftir því, hvemig stendur á
skólatíma, og þá hefur hann til
létta máltíð handa okkur. Móðir
okkar kemur heim síðdegis, og
þá matreiðir hún. Hún sér
einnig um þvottinn og frágang
á honum, en við hin önnumst
ræstingamar. Við eyðum oft
frítíma okkar sameiginlega, og
ef einhver þarf að nota bílinn,
sláum við upp ráðstefnu og
röðum niður notunum af hon-
um.
4. Húsmóðir sagði: Við hjónin
höfum fjarlægzt hvort annað
mikið, eftir að bömin fæddust.
Hann er svo mikið að heiman
við vinnu. Hérna í nágrenninu
em engar þjónustustofnanir við
heimilin, svo að ég á ekki auð-
velt með að hlaupa undir bagga
með honum.
5. Heimilisfaðir sagði: Ég hefi oft
áhyggjur af fjármálunum, —
afborgunum af húsinu og skött-
unum. Ef ég félli snögglega frá,
veit ég ekki, hvemig fjölskyld-
umd reiddi af, — konan mín
setur sig lítið inn í þessa hlið
á tilveru okkar.
19. JÚNií
5