19. júní - 19.06.1973, Page 9

eklrarnir veita ]iví aðeins með ná-
vist sinni.
Hvað er hægt að gera? Ég tel, að
ef kostur væri á, ættu báðir for-
eldrarnir ekki að vinna úti sam-
límis, a. m. k. ekki ef börnin eru
mörg á viðkvæmum aldri. Þó er
óg ekki að segja þar með, að konan
eigi ekki að vinna úti. Þvert á móti.
Barninu er ekkert síður nauðsyn-
legt að njóta umhyggju föðurins.
Móðirin þarf að tala við börnin
sín, sýna þeim og útskýra það sem
fyrir augu ber og hjálpa þeim með
sín vandamál þó þau séu ekki öll
stór á okkar mælikvarða, getur
verið nauðsynlegt fyrir bam að
létta af sér áhyggjum sem kunna
að þrúga það. Þegar börnin eru
ung vilja þau ímynda sér ótrúleg-
ustu hluti og mikla fyrir sér, sem
getur verið hættulegt fyrir þau að
bj-rgja inni með sér. Ekki má segja
börnum að þegja ef þau spyrja,
heldur að svara og leiðbeina. Þeg-
ar pabbinn kemur heim ætti hann
ekki síður en mamman að veita
börnum sínum athygli. Þau geta,
okki síður en sjónvarp, spil, eða
annað, sem drepur tímann, veitt
þeim ánægju. Oft á tiðum er erfitt
við þessu að gera með þeirri vinnu-
tilhögun, sem nú tíðkast, en þó má
oftast ráða bót á flestum vanda-
málum, ef allir eru sammála og
samtaka í þvi að finna lausn.
// n n //
Hvað er æskilegt, og hvað er ó-
æskilegt? Auðvitað eru skiptar
skoðanir á þvi, eins og öllu öðru.
Og má deila um það, hvemig æski-
legt fjölskyldulíf á að vera.
Að mínum dómi grundvallast
fjölskyldulíf á hlutverki fjölskyld-
unnar, og þess vegna er ætlun mín
að fjalla ofurlítið um hlutverk fjöl-
skyldunnar.
Hlutverk hennar er alveg gífur-
Það er eðlilegt og ekki nema
sjálfsagt, að fullfrísk húsmóðir hafi
ánægju af því að vinna úti. Þar
með er ekki sagt, að hún þurfi
að vinna alla daga eins og þræll,
því eins og ég sagði áðan, verður
móðurhlutverkið ekki að fullu af
henni tekið, og á bammörgum
heimilmn verður oftast ærið nóg
fyrir húsmóðurina að starfa eftir
að hún kemur heim. Húsmóður-
starfið er ekki borgað út mánaðar-
lega en skilar sér oftast nær að
fullu í heilbrigðum bömum og
ánægjulegu fjölskyldulífi. Eins og
áður sagði, 'er börnunum nauðsyn-
leg umhyggja föðurins. Það væri
þeim nylsöm kennslustund ef
hann segði þeim frá því, hvað hefði
borið fyrir hann í dag og hvernig
hann hefði leyst úr því. Hvað
liann ætlar að gera á morgun o. s.
frv. Meðan bömin em litíí, þarf
ekki að hafa langar útskýringar.
Þau taka ekki við miklu í einu.
Síðan er þau eldast og foreldrarnir
eru vanir að gera þeirra vanda-
mál að sínum, og sín að þeirra,
þá hafa báðir aðilar áunnið sér
traust hvor annars. Þá verða börn-
in óhrædd við að segja þeim frá
alvarlegri vandamálum sem fylgja
því að eldast. Það er ekki von, að
barn sem varla hefur mátt tala
við foreldra sína, nema þegar á
það er jrrt, segi foreldrum sínum
// // // // //
lega mikilvægt. Og má segja, að af-
koma þjóðfélagsins byggist mikið
til á því, hvernig fjölskyldan leysir
sitt hlutverk irman þjóðfélagsins.
Kennarar kvarta sáran undan því,
hvemig nemendur verða erfiðari
og erfiðari með hverju ári, sem líð-
ur. Og mjög mikið er um afbrota-
unglinga, og fer þeim fjölgandi.
Þetta er upprennandi kynslóð.
Hver á sökina? Jú, er henni ekki
hvað skeður á götunni og leiti
róða lijá þeim. Einhvers staðar hef
ég lesið eftir ungum afbrotamaimi
„pabbi vildi aldrei tala við mig,
fvrr en ég fór í fangelsi“. Sagt er,
að það sé of seint að iðrast eftir
dauðann, ekki veit ég það, en hitt
er okkur hollt að hugsa um, að
við emm ekki alveg laus við alla
óbyrgð á því, sem aflaga fer hjá
ungum og gömlum í þessu þjóð-
félagi. Það erum við, sem sköpum
það hvert og eitt, eins og hlutar í
raðmynd. Eftir þvi sem fleiri
hlutar em skemmdir eða Ijóth' á
annan hátt, því ljótari verður
heildar myndin. Við eigum öll
okkar rætur að rekja til heimilis,
mjög mismunandi eins og gefur
að skilja. Því em m. a. til eins ó-
likir einstaklingar og raun ber
vitni. Á heimilum okkar vomm
við mótuð að meira eða minna
leyti í óbreytanlegt form. Því er
nauðsynlegt að við gerum okkar
heimili sem bezt til að við og þeir
sem okkur er trúað fyrir að ala
upp, verði hæf til að standast þau
áföll í lífsins ólgusjó sem skella á
hverjum manni. Góð heimili fæða
af sér góða þjóðfélagsþegna sem
skapa síðan gott þjóðfélag. Að því
skulum við stefna.
Níels Á. Lund
kennaranemi.
// // // //
skellt á fjölskylduna? Gegnir fjöl-
skyldan hlutverki sínu? Já, hvert
er hlutverk fjölskyldunnar?
Ef til vill má fyrst nefna, að
undir venjulegum kringumstæð-
um lifir fjölskyldan reglubundnu
fjölskyldulífi, og verður heimihð
þá vettvangur persónulegra sam-
skipta, sem öllum em mjög nauð-
synleg til að öðlast öryggiskennd
og líða vel andlega og likamlega.
19. JÚNÍ
7