19. júní - 19.06.1984, Blaðsíða 45

Fallvölt veröld.
áhuga á myndlist og sama er að segja
um pabba, Stefán Þórarinsson. Áhugi
þeirra og uppörvun hefur örugglega
verið mér til góðs. Mamma settist í
Myndlista- og handíðaskólann þegar
ég var komin í menntaskóla og er þar
nú við framhaldsnám í keramíkdeild."
- Varstu ákveðin í því að fara í mynd-
list að loknu menntaskólanámi?
„Það hefur aldrei neitt annað komið
til greina, en ég vildi fyrst ljúka stúd-
entsprófi. Ég tók þrjá myndlistarkúrsa
í menntó en gekk ekkert sérlega vel. Ég
lagði mig ekki nægilega fram við að ná
góðum árangri. Líkast til hef ég verið
hrædd um að myndlistin truflaði bók-
lega námið. Ég vissi að hún myndi fá
sinn tíma síðar. Vorið 1977 tók ég inn-
tökupróf í Myndlista- og handíðaskól-
ann. Ég hafði frétt að fólk félli á þessu
prófi og vildi þess vegna hafa vaðið fyrir
neðan mig og sótti um áður en ég var
búin að ljúka menntaskólanámi og
hafði búið mig undir að sækja um aftur
að ári. En ég komst inn og hóf þar nám
haustið 1977 og lauk stúdentsprófi frá
MH fyrir jól sama ár.“
- Hvenœr tókstu þá ákvörðun að fara í
höggmyndanám?
„Ég var búin að ákveða það þegar ég
settist í forskólann, þótt ekki væri búið
að stofna höggmyndadeild skólans. En
ég vissi að hún var í undirbúningi og
eftir tveggja ára forskóla, sem þá var,
tók Ragnar Kjartansson myndhöggvari
við hinni nýstofnuðu höggmyndadeild
skólans. Hann er drífandi kennari,
sparar ekki hólið en er að sama skapi
gagnrýninn. Ég var aðstoðarmaður
hans eftir að ég útskrifaðist, eftir fjögra
ára nám, þegar hann var að vinna mikið
verkefni fyrir KEA. Þetta var risastór
kýr sem við unnum í gifs. Gifsmódelið
var síðan sent úr landi þar sem gert var
af því afsteypa í bronsi. Þetta var
sumarið 1982 og um haustið fór ég til út-
landa og skoðaði söfn og sýningar í tvo
mánuði. Síðan kom ég heim og síðustu
sex mánuðina hef ég verið að vinna að
þessari sýningu.“
Form manneskjunnar
- Hvernig finnur þú myndefnið?
„Þegar ég byrjaði að undirbúa þessa
sýningu hafði ég litla hugmynd um hvað
ég vildi gera. Ég byrjaði á því að setjast
niður og spyrja sjálfa mig, hvað ég vildi
raunverulega helst gera. Ég reyndi að
horfa inn í mig og bægði öllu öðru frá.
Ég reyndi líka að leiða hjá mér, það
sem ég hélt að aðrir myndu vilja að ég
gerði. Og svo fór ég að hugsa um lífið
og dauðann, ástandið í heiminum gefur
auðvitað tilefni til slíkra hugleiðinga.
Eftir því sem ég hugsaði meir um þetta,
styrktist ég í trúnni á, að ég vildi vinna
með form manneskjunnar og þá sér-
staklega brjóstkassann. Það á eflaust
við um fleiri en mig, að byrgja vanlíðan
og einmannakennd inni í brjóstinu. Þar
finnur maður til þegar manni líður illa.
Sálin býr í brjóstinu og brjóstkassinn er
eins og búr að lögun, það er líka sagt að
líkaminn sé búr sálarinnar. Eflaust
hefur „Líf og dauði“ Sigurðar Nordal
haft áhrif á mig á þessum tíma, en ég
var þá að lesa bókina. Þegar ég var búin
að gera mér þetta allt ljós á mjög með-
vitaðan hátt, var ég eiginlega komin af
stað.“
- Dauðinn er nálœgur í mörgum verka
þinna, hvernig hafa viðbrögð fólks
verið við þessum verkum?
45