19. júní - 19.06.1984, Síða 55

Bjarnfríður Leósdóttir, uaraformaður
Verkalýðsfélags Akraness segir:
Konum uar verulega ógnað í
seinustu samningum
Ég slæ á þráðinn til Bjarnfríðar
Leósdóttur á Akranesi og spyr hvort
hún telji að jafnréttisumræðan hafi
haft áhrif á samskipti kynjanna.
„Já, það held ég að sé óhætt að
fullyrða" svarar Bjarnfríður. „Hún
hefur haft margvísleg áhrif, bæði
jákvæð og neikvæð. Pað er jákvætt
að fólk hefur vaknað til umhugsunar
um veruleikann. En aftur á móti
bryddar á því að karlar séu hræddir
og viðbrögðin verði stundum öðru-
vísi en þeir hefðu sjálfur viljað. Ótt-
inn hefur þau áhrif að þeir skopast
að hlutunum. Maður verður oft var
við hálfkæringsviðbrögð hjá stálp-
uðum strákum. Þeir reyna að
ofbjóða stelpunum með karl-
mennskutali og látum.
Kannski hafa konur líka oft á tíð-
um gengið lengra en þær hefðu
viljað. Sonum okkar getur fundist
að þeim sé ógnað í hita jafnréttis-
umræðnanna. Petta verkar sterkt á
suma og veldur þjáningu. Ég hef
heyrt ungan mann segja við móður
sína með undrun í röddinni:
„Mamma, er ég virkilega svona?“
Bjarnfríður Leósdóttir. (Tímamynd).
Mér finnst vera mikill órói í þjóð-
félaginu. Konum var verulega
ógnað í seinustu samningum. Kon-
urnar sem vinna í bónus eru einu
launþegarnir í verkalýðshreyf-
ingunni sem settir voru á taxta sem
er fyrir neðan iágmarkslaun.
Ótti karla brýst út í þeirri óbil-
girni sem konum er sýnd og meiri
hörku en hægt er að skýra með
venjulegum rökum.“
Þröstur Ólafsson, framkvæmdastjóri
Dagsbrúnar:
Félög eins og Framsókn
og Dagsbrún verði
sameinuð
„Já - jafnréttisumræðan hefur út af
fyrir sig haft áhrif á samskipti kynjanna.
Ef litið er hinsvegar á þann þátt sam-
skiptanna sem kjarabaráttan er, þá hafa
ekki átt sér stað miklar breytingar,
einkanlega ekki hjá almennu verka-
fólki,“ segir Pröstur Ólafsson. „Áhrif-
anna gætir þó meir hjá samstæðum
smærri hópum og einstaklingum, þar
sem hefðbundnar aðferðir kjarabarátt-
unnar eru auðveldari viðfangs. Ein-
stakir hópar kvenna í margskonar þjón-
ustustörfum hafa náð nokkrum árangri,
en staða kvenna í heild á vinnu-
markaðnum hefur ekki batnað nema
óverulega. Þar kemur margt til:
Lögmál framboðs og eftirspurnar á
vinnumarkaðnum, en vinnuframboð
kvenna hefur stóraukist að undan-
förnu. Einnig tel ég að jafnréttisum-
ræðan hafi snemma farið í óheppilegan
farveg, þegar karlmanninum var stillt
upp sem höfuðandstæðingi konunnar,
en stéttaraðstæðum gleymt. Jafnréttis-
umræðan beindist þannig beinlínis
gegn karlmanninum en ekki gegn þjóð-
félagsaðstæðunum.
Kvennabarátta og stétta-
barátta eru ekki þad sama
„Petta er á vissan hátt skiljanlegt
þegar haft er í huga að frumkvöðlar
jafnréttisumræðunnar hérlendis voru
konur úr millistétt, sem fátt áttu sam-
eiginlegt nema löngun og þörf til að
hasla sér völl á því sviði vinnumarkaðar-
ins, þar sem samkeppnin var þegar
hörð milli karlanna sjálfra, sem þar
réðu lögum og lofum. Heilsteypt póli-
tísk eða stéttarleg afstaða gat ekki
myndast undir þeim kringumstæðum.
Konur eru ekki og geta ekki orðið þjóð-
félagsstétt.
- Ég vil minna á að Kvenréttindafélag
íslands stofnaði Verkakvennafélagið
Framsókn árið 1914, en það var fyrsta
verkakvennafélagið hér á landi, og það
voru svokallaðar millistéttarkonur í
Þröstur Ólafsson.
55