19. júní - 19.06.1984, Síða 75

konur leggja á sig störfin utan heimilis
sem viðbót við heimilisstörfin. Þetta
þarf auðvitað að breytast og verður að
vera hluti af þeirri gerbreytingu í þjóð-
lífinu m.a. í jafnréttismálum kynjanna,
sem er að eiga sér stað. Þannig er þetta
á mörgum sviðum.
Engan þarf að undra þótt slíkt átak
kalli á aukna forustu kvenna á sviði
félagsmála. Stofnun Framkvæmda-
nefndarinnar og Samtaka kvenna á
vinnumarkaðinum eru fullkomlega
eðlileg viðbrögð við þessari félagslegu
nauðsyn, sem vonandi leiðir til aukins
starfs kvenna í verkalýðsfélögunum.“
Ásmundur: „Ný samtök eða nefndir
um málefni kvenna er að mínu viti
hvorki uppreisn gegn Alþýðusamband-
inu né Kvennréttindasambandinu né
öðrum samtökum sem láta sig jafnrétt-
ismál skipta. Framkvæmdanefnd um
málefni kvenna og Samtök kvenna á
vinnumarkaði má rekja til þeirrar
almennu vakningar sem orðið hefur
meðal kvenna og endurspeglar að með-
vitund og umfjöllun og áróður fyrir
málstað kvenna sé forsenda árangurs
og sem flesta þurfi að virkja í starfi.
Hvert sem litið er blasir við mikill
munur á stöðu karla og kvenna. Víst
hefur orðið breyting til batnaðar
undanfarin ár, en ef j afnréttishugsjónin
skiptir okkur máli hlýtur okkur að svíða
hve seint sækist.
Síðustu árin hafa konur sótt fram á
vinnumarkaðinum, þær hafa vaknað til
vitundar um stöðu sína og þeim vaxið
ásmegin í félagsmálum.
Petta kemur mjög skýrt fram í könn-
un á stjórnaraðild kvenna í blönduðum
verkalýðsfélögum og stjórnum lands-
sambanda innan ASÍ. Eins og mynd-
irnar sýna hefur stjórnarþátttaka
kvenna aukist mjög mikið frá árinu
1972. Ef til vill er athyglisvert til saman-
burðar að á vettvangi hinnar jafnréttis-
sinnuðu æsku í menntaskólum og versl-
unarskólanum hefur lítil breyting orðið
á aðild kvenna að trúnaðarstörfum.
Skólaárið 1983/1984 voru karlar í 70%
trúnaðarstarfa sem er svipað hlutfall og
skólaárið 1974/1975.
— Teljið þið að þetta sé upphafað klofn-
ingi þar sem konur skilji sig frá körlum
í verkalýðsfélögum?
Ásmundur: „Aukin þátttaka kvenna
í félagsstarfi verkalýðssamtakanna er
verkalýðsbaráttunni ótvírætt mikill
styrkur. Ég tel jafnframt að það sé til
Kristján Thorlacius. (Tímamynd)
styrktar baráttunni fyrir jöfnuði og
jafnræði á milli kynjanna að karlar og
konur starfi félagslega hlið við hlið.
Gagnkvæmur skilningur og samstaða
eflir baráttuþróttinn og léttir róðurinn.
Við megum ekki heldur gleyma því að
jafnréttisbaráttan snýst ekki bara um
jöfnun milli karla og kvenna. Það
tryggir ekki há laun að vera karlmaður.
Fjöldi karla býr við þröngan kost.
Launajöfnun kemur bæði körlum og
konum að gagni þó konur njóti þeirra
meira. Baráttan fyrir jafnrétti karla og
kvenna er hluti af víðtækari baráttu
fyrir jafnrétti og baráttu fyrir jafnrétti
karla og kvenna og snýst ekki bara um
kaup og kjör. Til þess að ná jafnrétti
kvenna og karla á vinnumarkaði þarf að
ná jafnrétti á heimilunum, jafnrétti í
menntun og tryggja aukna félagslega
þjónustu samfélagsins. Verkefnið
kallar á öfluga þátttöku jafnt karla sem
kvenna.
Kristján: „Nei, það er fráleitt. Þetta
er á hinn bóginn vafalaust upphafið að
meiri þátttöku kvenna í starfi samtak-
anna.“
- Hvaða áhrif ef einhver á stofnun þess-
ara tveggja samtaka eftir að hafa áfram-
tíðina í kjarabaráttunni?
Ásmundur: „Breið nefnd eins og
Framkvæmdanefnd um launamál
kvenna og samtök eins og Samtök
kvenna á vinnumarkaði geta orðið jafn-
réttisbaráttunni til mikils framdráttar.
Hvernig til tekst með starfið í framtíð-
inni er auðvitað erfitt að sjá fyrir ekki
síst þar sem saga þessara aðila er stutt
og verkefni þeirra og vinnubrögð enn í
mótun.“
Kristján: „Þessi kvennahreyfing á
óefað eftir að hafa mikil áhrif í jafn-
réttismálunum. Einnig á störf samtaka
launafólks. Spurningin er nánast um
hve þróunin verður hröð.“ fb
Töflurnar sem Ásmundur vísar til og voru
unnar á vegum Vinnunnar, blaðs Alþýðu-
sambandsins. ,t
%
BLÖNmiD FELÖG INNAN ASI
Hlutur kvonna i holstu truruiVir-
stuóum 1972 ou 1983
75