19. júní - 19.06.1996, Síða 50

Erótík í listinni
eda
s t ?
Gunnar J. Árnason.
Myndir eftir Egon Schiele, frá 1910.
Listamenn eru alltaf að
fara yfir mörkin.
Öll nútímalist frá því um
miðja nítjándu öld hefur
einkennst af því að lista-
menn hafa verið að víkka
út landamæri listarinnar,
oft við lítinn fögnuð sam-
tímamanna. En eru þá eng-
in takmörk fyrir því sem
listamenn geta leyft sér?
Eitt af því sem hefur alltaf vakið deilur er
hversu langt myndlistarmenn hafa
gengið í því að fjalla um nekt og kynlíf í
myndlist sinni. A undanförnum árum hafa
vaknað hatrammar deilur um nekt og kynferð-
islegt myndefni í myndlist, sem jafnvel hafa
leitt til málaferla. Frægasta dæmið er líklega
Mynd frá Egyptalandi frá því áriö 1000 fyrir Krist.
málaferli sem spunnust um farandsýningu á
ljósmyndaverkum bandaríska ljósmyndarans
Robert Mapplethorpes í Bandaríkjunum. Einn
safnstjóranna sem hýsti sýninguna var dreginn
fyrir rétt, ásakaður fyrir að misnota opinbert fé
til að breiða út klám. Svipaðar deilur hafa aftur
blossað upp í Bandaríkjunum, nú í sambandi
við Internetið margumtalaða, í tilefni af því að
þingið samþykkti lagaákvæði, sem gerði það
að refsiverðu athæfi að dreifa klámfengnu efni
á tölvunetum, sem varðar sektum allt að
250.000 dollurum (hátt í sautján milljónir
króna) og tveggja ára fangelsi. Þannig að hvar
eigi að draga mörkin milli kláms og erótíkur er
ekki aðeins innantóm akademísk spurning
tepranna. Nú standa lögfræðingar og dómarar,
enn á ný, ekki síður en listamenn og listfræð-
ingar, frammi fyrir þeim vanda að greina milli
erótíkur og kláms, og hvort list og klám útilok-
aði hvort annað. Það var einmitt ein af megin-
röksemdum verjenda í málinu, sem minnst var
48 19.jÚní RIT KVENRÉTTINDAFÉLAGS (SLANDS