19. júní - 19.06.2002, Blaðsíða 59

hjónabandsskyldur kvenna vera nákvæmlega
þær sömu og giftra karla. „Þau eru jöfn fyrir
Guði,“ segir Guðlaug og vísar í Biblíuna: „sbr. I.
Mós og eiga sig ekki sjálf, sbr. I. Kor. 7:4: „Ekki
hefur konan vald yfir eigin líkama, heldur maður-
inn. Sömuleiðis hefur og maðurinn ekki heldur
vald yfir eigin líkama, heldur konan.“ Þannig hafa
þau ekki forræði yfir sjálfum sér heldur vald hvort
yfir öðru.“
Reglur um klæðaburð kvenna
íslendingar virðast almennt hafa ákveðna, staðl-
aða ímynd af konum í heittrúarsöfnuðum, þ.e.a.s.
að þær séu ómálaðar, síðhærðar og gangi í lát-
lausum klæðnaði, s.s. mussum og síðum pilsum.
Margir telja slíkt útlit byggja á reglum sem gilda
innan safnaðanna um klæðaburð kvenna. En er
því svo farið?
Viðmælendur kveða svo ekki vera. Svanberg K.
Jakobsson, kynningarfulltrúi Votta Jehóva, segir
t.d. að í söfnuðinum séu „engar reglur um klæða-
burð kvenna aðrar en þær almennu reglur, sem
gilda um bæði kynin, og klæðnaður á að vera
sómasamlegur og snyrtilegur og samræmast því
sem talið er viðeigandi á hverjum stað og hverjum
tíma.“ Eins segir Gunnar Þorsteinsson, forstöðu-
maður Krossins, engar reglur vera þar um nema
hið almenna velsæmi.
Séu myndir frá samkomum safnaðana skoðað-
ar, en þær má nálgast á vefsetrum þeirra t.d.
www.vegurinn.is og www.cross.is, eru hvorki
konur né karlar frábrugðin öðrum íslendingum í
fatavali og fylgjast greinilega með stefnum og
straumum í tísku eins og aðrir.
Þess má þó geta að samkvæmt rannsókn Mar-
grétar giltu áður fyrr strangari reglur um klæða-
burð og hársídd kvenna í Krossinum þótt nú sé
slíkt valfrjálst. Það er hins vegar forvitnilegt að
hársídd kvenna skuli hafa ákveðna trúarlega
merkingu í þeim söfnuði eins og Margrét víkur að
í rannsókn sinni. Talið er að hár kvenna efli guð-
legan mátt þeirra í baráttunni í andaheiminum