Sólskin - 01.07.1935, Blaðsíða 26

En andi þeirra leitar til hæða aftur. Þar þyrpast
þeir saman í stór hvít ský, sem líða hátt í loftinu bláa.
Þegar ykkur, sem á jörðinni búið, langar til þess
að fá fréttir aftur, þá koma þeir fljúgandi í skæða-
drífu og breiða hvítt og stórt dagblað fyrir fram-
an ykkur, til þess að lesa, ef þið annars kunnið það.
Spora lestur.
Zadig hét hin mikli skáti Persa. Eitt sinn tapað-
ist einn af bestu gæðingum konungsins. Fannst
hann ekki, hvernig sem leitað var. Zadig var á
gangi í skóginum. Þá komu konungsmenn til hans,
og spurðu, hvort hann hefði séð strokuhestinn.
Þá svaraði hann:
„Átti hann að vera grár eldishestur, haltur á hægra
fæti, nálægt fimmtán þverhöndum á hæð, taglið
þrjú og hálftfet, beislið með gullstöngum, skeifurn-
ar úr silfri?“
„Já, hvar er hann?“
„Það veit eg ekki. Eg hefi ekki séð hann“.
Zadig var nú tekinn fastur og kærður fyrir að
hafa stolið hestinum. En stuttu síðar fannst hestur-
inn. Þá var Zadig spurður, hvernig hann hefði far-
ið að vita svona mikið um hestinn án þess að hafa
séð hann.
„Eg sá hófaför í skógargötunni. Eg sá á þeim, að
hesturinn hafði brokkað, en hægri framfótarförin
voru grynnri en þau vinstri. Förin voru falleg og
smá og auðsjáanlega eftir vel alinn reiðhest. Ryk
var á trjánum báðum megin við veginn. Sumsstað-
ar var það sópað af til beggjá hliða. Vegurinn var
24