Sólskin - 01.07.1935, Blaðsíða 63

foringinn kallar upp tölu. Þeir 2 ylfingar, aem hafa
þá tölu, hlaupa af stað meS það fyrir augum, að
ná í hattinn og komast með hann aftur á sinn stað
í röðina. En þegar hann er búinn að grípa hattinn,
þá má mótstöðumaður hans „klukka“ hann, ef hann
getur, og þá er hatturinn aftur lagður mitt á milli
raðanna, og drengimir fara hvor á sinn stað. En ef
annar þeirra nær honum og kemst með hann á sinn
stað í röðinni, þá hefir hann unnið 1 stig fyrir sitt
lið. Athugið að þjóta ekki út og „hrammsa" hattinn
í blindni, heldur hafa auga hvor á öðrum og reyna
að ná hattinum með brögðum og lauma honum burt
fyrir nefinu á mótstöðumönnunum og hlaupa með
hann á sinn stað. Ylfingaforinginn á að hafa tölu
á stigafjöldanum.
ÓSinn segir.
Ylfingar raða sér upp, eins og þeir ætli að fara
að æfa sig í göngu. Ylfingaforinginn skipar fyrir,
en ylfingarnir mega ekki hlýða skipuninni, nema
ylfingaforinginn hafi fyrst sagt: „Óðinn segir ...“.
Allir ylfingar, sem hreyfa sig við skipun, sem þess-
um orðum er ekki skeytt framan við, eru úr leik, og
þannig skal leiknum haldið áfram, þangað til allir
eru fallnir úr, eða tíminn er búinn. Vel mætti líka
láta hópforingjana skiptast á um að skipa fyrir.
Til tilbreytingar er gaman að láta tvo skipa fyrir,
og skulu þeir þá standa fyrir aftan raðirnar. En
aðeins öðrum þeirra má hlýða, og verða ylfingamir
að greina á milli raddanna. Auðvitað má nota ein-
hver önnur orð en þau, sem hér eru höfð.
61