Sólskin - 01.07.1936, Side 82

ien niðri’ á grundinni grætur rós —
um glóandi morgunstundir.
Hann hefir svo stóran, sterkan væng;
hann stígur svo snemma’ á morgni úr sæng
og höfði mót skímunni hreykir.
Hann heimsækir upptök þín, hreinasta lind,
hann heilsar þér, nýrunni dagur, við tind,
hann drekkur í sólroð hinn síunga vind,
sem svefni af landinu feykir.
Þorsteinn Gíslason.
SVÖLURNAR
Velkomnar verið að sunnan,
þér vænghröðu svölur!
Hvarflið um húsþök og skóga
með hjartblíðum kliði,
söngljóðum saklausrar ástar
á sólhlýju vori.
Kalt eða kulnað er hjarta,
sem klið þeim ei fagnar.
Steingr. Thorsteinsson.