Sólskin - 01.07.1936, Page 85

Er vetrarins vinda lægði,
og vorblómið fyrsta hló,
þá flaug til mín spakur spörfugl
og spurði með stakri ró:
„Er húsið þitt laust til leigu,
— svo lítið, en snoturt þó?“
Eg vissi að vorið spurði.
— „Jú, velkomið, strútur minn.
Því smáhýsið búið beið þín, —
eg býð þér að skyggnast inn.
— Og svo skalt þú sækja frúna,
og sýna’ henni bústaðinn“.
Hann var ekki seinn í svifum,
og svo kom hin gráa frú.
Þau skoðuðu krók og kima,
og kýttu, sem eg og þú.
83