Fréttablaðið - 11.12.2010, Qupperneq 60

MENNING 6
aðra grein og er mjög fegin að hafa
gert það.“
Betra að skrifa á ferðalögum
Sögusvið bókarinnar dreifist um
hálfa heimsbyggðina; frá Kanada
til Íslands til Kólumbíu til Istan-
búl með viðkomu við Niagrafossa,
á Gíbraltar, Spáni og víðar og bygg-
ist allt á flakki Kristínar undanfar-
in misseri.
„Ég hef verið á öllum stöðunum
sem koma við sögu í bókinni, sumar
sögurnar skrifaði ég jafnvel á við-
komandi stað. Mér finnst mjög auð-
velt að skrifa þegar ég ferðast. Það
er eins og athyglisgáfan skerpist
þegar maður kemur á nýjan stað og
er ekki eins blindur á menninguna
og heima. Það er meira álag fyrir
mig að skrifa um Ísland þegar ég
er á Íslandi; maður er svo fljótur að
verða innilokaður í menningunni og
samdauna henni; maður fær aldrei
þessa sömu skörpu sýn eins og
ferðalangar sem koma hingað eða
fólk sem flytur hingað og þarf að
aðlagast. Í útlöndum öðlast maður
þessa sýn og fær að upplifa samfé-
lagið upp á nýtt.“
Erfiðleikar kenna okkur að meta lífið
Tónn bókarinnar er myrkur. Sög-
urnar tengjast ekki innbyrðis en
umfjöllunarefnið er einatt hið sama:
einmanaleiki, leitin að lífsfyllingu
og tengslum við annað fólk.
„Merkilegt að þér skuli finnast
tónninn myrkur því ég tók fimm
sögur úr bókinni og skrifaði fimm
nýjar til að létta hana,“ segir Kristín
og hlær. „En sumar sögurnar fjalla
beinlínis um þunglyndi og vanlíðan;
að ná ekki sambandi við annað fólk,
sökkva dýpra og dýpra inn í sjálf-
an sig og hvernig það bjagar sýn
manns á annað fólk og umhverfið.
Auðvitað er margt gott í heimin-
um og að sama skapi held ég að það
sé margt gott í bókinni. Flestar sög-
urnar eru af ungu fólki á ákveðn-
um átakapunktum í lífi þeirra. Það
á í erfiðleikum en það eru erfiðleik-
arnir sem við lærum að meta lífið
í gegnum. Öllu jákvæðu fylgir eitt-
hvað neikvætt og öfugt. En ég veit
satt best að segja ekki hvernig ég
ætti að svo stöddu að skrifa bók sem
er ekki morbid. Það stafar sjálf-
sagt af því hvernig ég sé heiminn,
það væri ekki heiðarlegt af mér að
reyna að kreista fram brosandi kær-
leiksbirni.“
Kláraði ekki grunnskólann
Undanfarin tvö og hálft ár hefur
Kristín verið í MA-námi í myndlist
í Montréal í Kanada. Skólaganga
hennar hefur þó fjarri því verið
hefðbundin. „Ég er með athyglis-
brest og fannst óendanlega leið-
inlegt í skóla. Ég hætti enda mjög
snemma og lauk ekki einu sinni
grunnskóla. Það stuðlaði aftur á
móti enn frekar að því að ég leitaði
í listirnar; ég hafði vissulega þessa
innri hvöt, var listhneigð og svona,
en á þessum tíma sótti ég í listirn-
ar vegna þess að þær voru athvarf
fyrir mig. Ég fann mér hjáleið inn
í myndlistina, fór í listlýðháskóla í
Svíþjóð og Danmörku og fékk sam-
bærilega menntun og í menntaskóla,
nema á sviði myndlistar. Þaðan lá
leiðin síðan í Listaháskóla Íslands.“
Þótt hún hafi numið myndlist,
segist Kristín alltaf hafa haft hvöt
til að skrifa, þótt hún hafi ef til vill
ekki alltaf gert sér grein fyrir því.
„Um daginn var ég að fara í gegn-
um gamlar teikningar frá því ég var
barn og tók meðal annars eftir að á
öllum myndunum voru talblöðrur.
Teikningarnar voru ekki endilega
upp á marga fiska en fólk var alltaf
að tala saman á þeim, sem mögulega
endurspeglaði kannski þörf mína til
að segja sögur. Myndlistarmenntun-
in hefur hins vegar reynst mér afar
dýrmæt við skriftirnar.“
Skólakerfið getur verið sálarmeiðandi
Spurð hvort hún sjái stundum eftir
að hafa ekki gengið hinn hefðbundna
menntaveg, svarar hún þvert nei.
„Ég hefði ekki getað það. Ég
hafði ekki nægilegan áhuga á til
dæmis raungreinum til að geta
komið mér í gegnum þetta kerfi.
Þegar ég var að alast upp voru
þeir sem voru með athyglisbrest í
svipaðri stöðu og lesblindir fyrir
tuttugu til þrjátíu árum. Ef maður
er með athyglisbrest getur maður
ekki gert það sem maður hefur
ekki áhuga á, það er hreinlega ekki
hægt.
Ég leit alltaf á mig sem hálfgert
fórnarlamb skólakerfisins, að það
hafi hafnað mér með því að horfa
ekki á það sem ég gat gert held-
ur einblína á það sem ég gat ekki.
Síðan benti einhver mér á að þessu
væri eiginlega öfugt farið; ég væri
ekki fórnarlamb skólakerfisins
heldur þeir sem þurftu að fylgja
því alla leið til enda og hlýða því
sem þeim var sagt að gera. Það
getur verið svo sálarmeiðandi að
þurfa alltaf að fara eftir settum
reglum; að hafa einhverja hæfi-
leika sem maður fær ekki að rækta
því maður þarf alltaf að beygja sig
undir eitthvað utanaðkomandi kerfi
sem hvorki sér þig fyrir hvað þú ert
né metur þig að verðleikum.“
Flakkið getur verið slítandi
Kristín er byrjuð á nýju ljóðahand-
riti og skrifar sögur sem enn er
eftir að ákveða í hvers konar formi
þær verða. Hún er flutt heim tíma-
bundið en á von á því að vera farin
af landi brott áður en um of langt
líður og þráir ekki rótfestu.
„Rætur eru nauðsynlegar og
ég á þær alveg hér. En ég held
líka að þær séu eitthvað sem ber
að varast. Maður getur svo auð-
veldlega orðið svo innilokaður og
fátækur að innan í menningu sem
maður þekkir jafn vel og sjálfan
sig. Þegar maður finnur að það er
byrjað að gerast er nauðsynlegt að
breyta því. Og það er ekkert endi-
lega gaman; það getur verið virki-
legt púl og slítandi að vera alltaf á
flakki. En það er samt þess virði að
leggja það á sig.“
FRAMHALD AF FORSÍÐU
Nýhil var heilmikill
skóli
Kristín var ein af upphafsmann-
eskjum Nýhil-skáldahópsins,
sem braust fram með látum um
miðjan þennan áratug. Hún segir
gaman að hafa verið ungskáld
þegar Nýhil var að komast í gang.
„Það var ákveðin samstaða þar,
sem ég held að kynslóðirnar á
undan hafi saknað. Það er erfitt
að vera ungskáld; það bara býr
í orðinu að vera ströggl og fyrir
marga alls ekki auðveld ákvörðun
að taka þessa stefnu í lífinu. Það
er því afskaplega fallegt að geta
gengið inn í félagsskap, þar sem
maður lærir að taka gagnrýni,
lærir að lesa yfir fyrir aðra og svo
framvegis. Þetta var heilmikill
skóli fyrir okkur sem tókum þátt
í þessu. Ég er mjög ánægð með
þróunina hjá Nýhil. Það er enn í
fullu fjöri en það hafa orðið kyn-
slóðaskipti og endurnýjun, sem er
gott því þetta er félagsskapur sem
á að tilheyra ungskáldum og ég
vona að fái að vera áfram til.“
Lækjargata 2a 101 R. sími 511-5001 opið alla daga 9.00 - 22.00
mjúkir og harðir pakkar
fullt af nýju smádóti!
En ég veit satt best að segja ekki hvernig ég ætti að svo
stöddu að skrifa bók sem er ekki morbid. Það stafar sjálf-
sagt af því hvernig ég sé heiminn, það væri ekki heiðarlegt
af mér að reyna að kreista fram brosandi kærleiksbirni.
Þú færð Fréttablaðið á kostnaðarverði
á 120 stöðum um land allt. Nánari
upplýsingar á visir.is/dreifing
Þú getur alltaf lesið Fréttablaðið frítt
á Vísi eða fengið sendan daglegan
tölvupóst með blaði dagsins. Nánari
upplýsingar á: visir.is/dreifing
FRÉTTABLAÐIÐ Á NETINU
Kristín Eiríksdóttir Flestar sögurnar eru af ungu fólki á ákveðnum átakapunktum í lífi þeirra. Það á í erfiðleikum en það eru erfiðleikarnir sem við lærum að meta lífið í
gegnum. Öllu jákvæðu fylgir eitthvað neikvætt og öfugt. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN