Sameiningin - 01.09.1909, Side 18

210
klappa þeirn lof í lófa, sem væri til með að nota sér
flokk sinn til þoss að gjöra sjálfa sig dýrðlega eða ausa
vonzku yfir þá, sem þeim er í nöp við. Þeir menn liafa
til verið í kirkjufélagi voru, sem ekki voru upp rír því
vaxnir að viðhafa þessa aðferð. Og slíkir menn eru
þar enn.
En til þess að enginn þurfi að misskilja orð mín eða
ímynda sér, að eg beri kápuna á báðum öxlum eða sé
maðr á báðum áttum, þá skal það skýrt tekið fram liér,
að í deilu þeirri, sem nú stendr yfir vor á meðal, beyri
eg til bóps íbaldsömu mannanna; eg trúi „gömlu“ kenn-
ingunum, er „rneira hluta“-maðr og því að dómi sumra
svo sem að sjálfsögðu þröngsýnn og ófrjálslyndr. Eg
trúi |)ví, að kirkjufélag vort bafi skyldu til að lialda fast
og drengilega við bina lireinu og ómenguðu lærdóma
lútersku kirkjunnar. Eg ber meiri lotning en svo fyrir
lútersku nafni binnar voldugu lcirkju vorrar og afreks-
verkum liennar í sögu liðinna, alda, að eg vilji vanbelga
það nafn og þá sögu með því að láta þar við riðinn tóm-
leik liinnar „nýju guðfrœði“, þótt vfir tómleik þann sé
varpað hjúpi með því að nefna liann „frelsi“. Lúterska
kirkjan var fœdd til annars meira og alvarlegra, en þess,
Hún getr ekki átt neitt skylt við neina þá trúarjátning,
sem getin er í efa og fœdd í óvissu. Lúterska kirkjan er
ekki að leita að vegi sáluhjálparinnar, eftir að hafa
sleppt sér út í eyðimörk örvæntingarinnar. Öld eftir
öld hefir bún staðið við dyr lífsins og bent almenningi á
þann veg, sem öllum er óbætt að ganga. Yor kirkja er ekki
ldrkja efasemda,ekki sí og æ að elta nýja og ókennda guði.
ITún hefir í sjálfri sér vitnisburð trúarinnar, þann er
vottar það, að kenning bennar sé sannleikrinn, og þarf
ekki að láta „nýju guðfrœðina“ bjálpa sér til að segja
fyrir um það, bverju menn eigi að trúa. TTún hefir
al lrei hikað sér við að taka sér fasta stöðu; lmna befir
iTdrei skort liugrekki til að gjöra ekýr:i groi i fvrir
sannfœring sinni. Sann-lúterskr maðr hefir jafnaðar-
lega þor til að lýsa afdráttarlaust yfir því við livern, er
fyrir bonum verðr, bver trúarskoðan bans er. Lút-
erska kirkjan er fœdd meðan á ófriði stóð, og börn benn-